هوش مصنوعی: می‌گویند یکی از شخصیت‌های مهم آن زمان نشستی مهم روی بام قصر برگزار کرده بود.

هوش مصنوعی: حاکمان و بزرگان در آن مکان به ستایش او جمع شده و بر سر یکندی هم‌نظر شدند.

هوش مصنوعی: وقتی دستان عدالت را از کار بیاندازی، مثل این است که به بنای شاهی آسیب رسانده‌ای و آن را خراب کرده‌ای.

هوش مصنوعی: ظلم و ستم بر اساس شرایط نابرابر و بی‌عدالتی در دنیای واقعی شکل می‌گیرد. وقتی که پایه‌های ظلم مستحکم می‌شوند، این نابرابری‌ها و فقدان انصاف باعث می‌شود که ظلم ریشه‌دار شود.

هوش مصنوعی: وقتی که تصویر کرم را در انگشترش دیدی، به سمت او با احترامی خاص نزدیک شدی.

هوش مصنوعی: ابر کرم به وفور از رحمت و بخشش خود، در کنار و جیب فقیران، گذشته و موهبت‌هایی را نثار آنان می‌کند.

هوش مصنوعی: در آنجا جایی برای درخواست و نیاز وجود داشت، زیرا بخشندگی او می‌توانست حتی از دل خون انسان نیز گذر کند و به او کمک کند.

هوش مصنوعی: از بخشش و کرم او، هر کسی بهره‌مند شد، اما تو که به حسادت دچار شدی، در دل‌ت تنگ‌نظری و کینه وجود دارد.

هوش مصنوعی: او در دلش غم و اندوهی را احساس می‌کند، اما به خاطر ترس از بیان آن، نمی‌تواند حرف بزند و تنها در درونش گریه می‌کند.

هوش مصنوعی: داور بی‌طرف و آگاه وجود ندارد که از او بترسیم و به خاطر همین، اوضاع ما به هم ریخته است.

هوش مصنوعی: آیا ممکن است که در یکی از صبح‌ها، به خاطر نارضایتی از کسی، شکایتش را برده باشد، همان فردی که شب گذشته به او توهین کرده بود؟

هوش مصنوعی: سربازان مطیع آن دادخواه، آن فرد پست و حقیری را به حضور او آوردند.

هوش مصنوعی: شخصی که در بدرفتاری ناتوان است، نمی‌تواند به کسی که بی‌رحم و پست است، رحم کند و تنها از درونش حس نفرت و خشم بروز می‌دهد.

هوش مصنوعی: به خاطر عدل و انصاف او، جهانیان را از عدالتش آگاه و معترف کرده است و به اندازه‌ای که باید، بر سر آن‌ها توبیخ می‌کند.

هوش مصنوعی: او به کسی که مانند یک نگهبان تنگ‌نظر است، ناسزا می‌گوید و این سخن از زبانش بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: ای داور، من از اینکه تو زیاد خرج می‌کنی، شکایت دارم و در عین حال از انصاف تو نیز سخن دارم.

هوش مصنوعی: اگر این روش داد و ستد تو باشد، دیگر نتوانم به تو روی بیاورم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که برای دیگران فراهم کنی، باید بدانید که من را با قلب خسته و زخم‌دار خودت به حال خود رها نمی‌کنی.

هوش مصنوعی: اگرچه در دهکده به من ناسزا می‌گویند، اما این درد را با تمام وجود حس می‌کنم و اشک در چشمانم حلقه می‌زند.

هوش مصنوعی: از کرم خودت، دست نیازمند را بگیر و به او کمک کن، زیرا به بندگی و خدمت به دیگران افتخار کن.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌میرم اگر کرم و بخشش تو بر من سایه افکند، زیرا مرگ از کینه معشوقم به من نزدیک‌تر است.

هوش مصنوعی: به من نیازی نداشته باش و زندگیم را از من نستان؛ اینکه خون من را بر دوش خود بگذاری، بیهوده است.

هوش مصنوعی: او به او گفت: ای کسی که تحت تأثیر تو دیوانه شده است، بداند که خداوندی عادل در کنار او قرار دارد.

هوش مصنوعی: اگر حتی یک نفر از بخشش‌های من زنده شود، برای من این کافی است که اگر دیگران بمیرند.

هوش مصنوعی: وقتی که صد نفر جان بگیرند و تنها یک نفر بمیرند، از روز حساب و کتابی که پیش خواهد آمد، چه نگرانی‌ای دارم؟