آذر بیگدلی » دیوان اشعار » قطعات » شمارهٔ ۸ -  قطعه

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>کشت فرهاد را اگر خسرو</p></div>
<div class="m2"><p>خود بپاداش جان شیرین داد</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>که ز یک سنگ آب خوردستند</p></div>
<div class="m2"><p>تیغ شیرویه، تیشه ی فرهاد</p></div></div>

شمارهٔ ۹ -  و له علیه الرحمه

کشت فرهاد را اگر خسرو
خود بپاداش جان شیرین داد
که ز یک سنگ آب خوردستند
تیغ شیرویه تیشه ی فرهاد

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به داستان فرهاد و خسرو اشاره دارد. فرهاد، که عاشق شیرین است، برای رسیدن به او با مشکلات زیادی مواجه می‌شود. خسرو، که رقیب فرهاد است، برای او پاداشی می‌دهد. اما در پایان، با وجود سختی‌ها و خطراتی که فرهاد به خاطر عشقش متحمل می‌شود، تاریخ و سرنوشت او را با تیغ و سنگ مرتبط می‌کند. به نوعی، این شعر به فداکاری و بلکه بی‌فایده بودن تلاش‌های فرهاد در راه عشق اشاره دارد.

شمارهٔ ۷ -  و له هزل حاجی

شمارهٔ ۸ -  قطعه

هوش مصنوعی: اگر خسرو به فرهاد پاداش نیک دهد، کشت و زحمت او با جان شیرینش جبران خواهد شد.

خود بپاداش جان شیرین داد

هوش مصنوعی: از یک سنگ، آب نوشیده‌اند و این نشان‌دهنده‌ی سختی و استقامت است؛ مثل تیغ شیرویه و تیشه‌ی فرهاد که هر کدام نماد قدرت و تلاش در برابر چالش‌ها هستند.

که ز یک سنگ آب خوردستند

تیغ شیرویه، تیشه ی فرهاد

شمارهٔ ۸ - قطعه

اطلاعات

برگردان به زبان ساده