هوش مصنوعی: قبل از این، هر کسی که از کسی دیگری تعریف می‌کرد، به خاطر سخنانش از او پاداش‌هایی دریافت می‌کرد.

هوش مصنوعی: اگر تاثیر نمی‌گذاشت، طعنه‌ها و سخنان زشت را مانند آتش به جانش موجب نمی‌شد که دچار مشکلات و دردسرها بشود.

هوش مصنوعی: در این زمان، نه کسی به ستایش می‌پردازد و نه بر زبان‌ها شکایت می‌شود.

هوش مصنوعی: خوشحالی و فراوانی زندگی باعث می‌شود که انسان بخشندگی بیشتری داشته باشد، اما کمبود صبر و حوصله به او احساس ناامیدی می‌دهد.

هوش مصنوعی: پس از این، باید که به قافله‌ها بپیوندم و به سفر بروم.

هوش مصنوعی: آنها برای من پاداشی می‌طلبند که در مرثیه‌ها بپردازم و من هم چون در نوحه‌سرایی، درد و زلزله‌های زندگی را به تصویر می‌کشند.

هوش مصنوعی: حتی زنده‌ها هم دیگر باقی نمانده‌اند و جای افسوس دارد که انسان‌ها به اندازه‌ای ذلت‌بار شده‌اند که حتی ماماها نیز به آنها توجهی نمی‌کنند.

هوش مصنوعی: آسمان دفتر انتخاب را به باد سپرد و فقط باقی‌مانده‌های بی‌استفاده را به جا گذاشت.

هوش مصنوعی: از کی باید طلب کمک کنم؟ در حالی که دیوانگان بیشتر از افراد عاقل دستخوش جنون هستند!