عطار » وصلت نامه » بخش ۳۹ - و له ایضاً

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>در وصف تو عقل طبع دیوانه گرفت</p></div>
<div class="m2"><p>جان تن ز دو با عجز بهم خانه گرفت</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون شمع تجلی تو آمد به ظهور</p></div>
<div class="m2"><p>طاوس فلک مذهب پروانه گرفت</p></div></div>

بخش ۴۰ - و له ایضاً

در وصف تو عقل طبع دیوانه گرفت
جان تن ز دو با عجز بهم خانه گرفت
چون شمع تجلی تو آمد به ظهور
طاوس فلک مذهب پروانه گرفت

هوش مصنوعی: این ابیات به توصیف زیبایی و عظمت وجود محبوب می‌پردازند. شاعر از دیوانگی عقل خود در وصف محبوب حرف می‌زند و می‌گوید که جان و تن او به خاطر این عشق به هم پیوسته‌اند. همچنین، با تشبیه محبوب به شمع و خود به پروانه، به عشق و اشتیاقی که به درخشش و نور او دارد اشاره می‌کند. در کل، این اشعار نشان‌دهنده زیبایی و جذبه‌ای است که محبوب در دل عاشق ایجاد می‌کند.

بخش ۳۸ - فی الرباعیات در فنای عاشق

بخش ۳۹ - و له ایضاً

هوش مصنوعی: عقل و فکر بشر در مقابل تو گیج و دیوانه شده و جان و تن به خاطر ناتوانی از تو جدا شده و در بین این دو، به زحمت خود را نگه داشته‌اند.

در وصف تو عقل طبع دیوانه گرفت

جان تن ز دو با عجز بهم خانه گرفت

هوش مصنوعی: زمانی که نور و زیبایی تو نمایان شد، طاووس آسمان نیز به دنبال تو حرکت کرد و پروانه‌وار به عشق تو افتاد.

چون شمع تجلی تو آمد به ظهور

طاوس فلک مذهب پروانه گرفت

بخش ۳۹ - و له ایضاً

اطلاعات

برگردان به زبان ساده