هوش مصنوعی: وقتی که این غزل را می‌خوانی، به او بگو که منتظرش هستی و امیدوار به دیدارش زودتر از همیشه هستی.

هوش مصنوعی: من می‌خواهم یک‌باره عذر تو را بیان کنم، زیرا از ما نشانه‌های آوارگی را دیده‌ام.

هوش مصنوعی: به هیچ‌وجه به دشمنان فکر نکن، زیرا من دوستان زیادی دارم که به آنها تکیه می‌کنم.

هوش مصنوعی: زمانی که دوستان به اوضاع و احوال تو آگاه شوند، نسبت به تو رحمتی خواهند داشت و برای آرزوهایت دعا خواهند کرد.

هوش مصنوعی: باغ و گل‌های خوشبو و زیبا از آن توست و پس از این، جان من و تو به هم پیوند خواهد خورد.

هوش مصنوعی: باغبان را از وجود تو خوشحال می‌کنم، هرچند که در دل او شعله‌ای از عشق توست.

هوش مصنوعی: روز و شب در کنار من بمانی و همواره همراه من باشی، دوست من.

هوش مصنوعی: آنچه که می‌گویم را به او برسان و نترس از افراد بی‌ارزش یا کسانی که بی‌لطف هستند.

هوش مصنوعی: هر داستان و رازی را به طور جداگانه برای دل لطف‌دار و دلنشین او بیان کرد.

هوش مصنوعی: زمانی که بلبل نسیم را دید، به سمت آن رفت و تحت تأثیر عشق قرار گرفت، به طوری که احساساتش را فراموش کرد.

هوش مصنوعی: دست بوسی کرد و با دل‌تنگی ناله‌ای سر داد، چشمانش را مانند ابرهایی کرد که پر از باران هستند.

هوش مصنوعی: این شعر به این معنی است که او نمی‌خواهد بار مسئولیت یا مشکلی بر دوشش باشد، چون احساس می‌کند کسی به خاطر او زحمت زیادی می‌کشد و این برای او ناپسند است.

هوش مصنوعی: دوباره از محبوب سنگدل که در هر جا پیمان می‌شکند، رهایی یافتم.