هوش مصنوعی: سالک به لوح (کتاب) جهت‌گیری و هدایت بخشید و مانند قلمی که در دست دارد، آن را از نو نوشت و جان تازه‌ای به آن بخشید.

هوش مصنوعی: این بیت به نوعی به بیان ظرافت‌های معنایی و وجود انسان در دنیای مادی و معنوی می‌پردازد. در آن به رابطه بین روح و جسم اشاره شده و به این نکته اشاره می‌کند که آنچه که برای ما مهم است، فراتر از نوشته‌ها و ظواهر است. در واقع، درک عمیق‌تری از حقیقت وجود دارد که در سطح ظاهری قابل مشاهده نیست و باید به جستجوی آن بپردازیم.

هوش مصنوعی: کسی که قادر است معانی عمیق و پنهان را با الفاظی معنادار بیان کند.

هوش مصنوعی: تمام آثاری که دیده می‌شوند، نتیجهٔ فرمان و ارادهٔ مقدس است و هر یک از آن‌ها نشان‌دهندهٔ دانش و عمل هستند.

هوش مصنوعی: همیشه زیبایی و جلال وجود تو، نشانگر و مظهر تمامی اسرار و رازهای آیات تو خواهد بود.

هوش مصنوعی: هرچیزی که در عالم هستی به وجود می‌آید و از بین می‌رود، در نهایت یک حقیقت واحد وجود دارد که در رنگ‌ها و اشکال مختلفی به تو نمایان می‌شود.

هوش مصنوعی: تمامی دستورات به خوبی برای تو بیان شده‌اند، ولی اگر آن‌ها را نخوانی، مانند خط خوشی خواهند بود که برای تو قابل فهم نیست.

هوش مصنوعی: محیطی که پر از رازهاست، باید راه حلی برای این فرد بی‌کار پیدا کنی.

هوش مصنوعی: اگر بر افکار من قفل بماند، مانند قلمی که از اندوه رنج می‌برد، مرا نیز در خود به بند می‌کشد.

هوش مصنوعی: از این سخن، لوح (تخته) شکل گرفته و به من گفت که آبروی خود را حفظ کن و آن ما را به خطر نینداز.

هوش مصنوعی: من مانند کودکی ناآرام نشسته‌ام و بی‌خبر از دنیای اطرافم، تخته سفیدی در کنارم وجود دارد که فکر و احساساتم را بر آن نوشته‌ام.

هوش مصنوعی: هر خطی که از قلم بیرون بیفتد، من به خاطر ترس از استاد آن را از روی زمین برمی‌دارم.

هوش مصنوعی: هر لحظه که دل من پر از حس تردید و حسرت می‌شود، اشک‌های من روی لوح دل نقش می‌بندد.

هوش مصنوعی: اگر کسی زندگی مرده را در لوحی ببیند، این لوحی است که در آن به بی‌حالی و بی‌هدف بودن اشاره دارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه من از تصویری که بر لوح وجودم نقش بسته، به دنیای جدیدی وارد می‌شوم و سرنوشت من گویی از قبل در سرشت این جهان نوشته شده است.

هوش مصنوعی: بنابراین هر زمان که بر روی آن لوح می‌نگرم، از ابتدا شروع می‌کنم و دوباره می‌نویسم.

هوش مصنوعی: هر لحظه مردم به سمت دیگری می‌روند و از من دور می‌شوند، زیرا من آنقدر از آن‌ها فاصله گرفته‌ام که خطای زیاد در وجودم حس می‌شود.

هوش مصنوعی: در صحبت‌هایم، همگان به شدت مشغول و شیفته‌اند و پیوسته بر کلماتم تمرکز می‌کنند.

هوش مصنوعی: در حیرت مانده‌ام، نه چیزی از وجودم باقی مانده و نه نشانی از جسم و جانم پیدا است. نمی‌دانم چه چیزی از من به‌وجود می‌آید.

هوش مصنوعی: ای کسی که مثل کرسی بر افراشتی، لوح را رها کن، زیرا دیگر به مدرسه باز نخواهی گشت.

هوش مصنوعی: با اینکه در دنیا افراد زیادی هستند و هر کدام خط و نشانه‌هایی دارند، اما نشانه عشق در آثار من دیده نمی‌شود.

هوش مصنوعی: درد من این است که در میان برف و سرما، دامن خود را از من بکشید و از من دور شوید.

هوش مصنوعی: مرد سالکی نزد پیر دانا رفت و حالش را از دل پاک خود بیان کرد، در حالی که پیر در رنج و اندوه بود.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت: لوح محفوظ، نشان‌دهنده علم الهی و دانشِ بی‌پایان است و نشانِ مقام و منزلت درگاهِ خداوند می‌باشد.

هوش مصنوعی: هر جا که در علم، رازهایی پنهان وجود دارد، مثل این است که آن رازها بر روی لوحی به تصویر درآمده‌اند.

هوش مصنوعی: همه چیزهایی که در زندگی وجود دارد، چه رنج و زحمت و چه خوشبختی و سعادت، در واقع به صورت تصادفی و بدون دلیل مشخصی اتفاق می‌افتند.

هوش مصنوعی: کارهایی که بدون دلیل انجام می‌شوند، به مشکلات و سختی‌ها منجر می‌شوند و همچنین از آنجا موفقیت و سعادت نیز دور می‌شود.