هوش مصنوعی: سالک به سوی عرش بلند و دشوار رفت و گفت: ای مرز میان جسم و جان پاک من.

هوش مصنوعی: هفت باغ سرسبز به دور تو می‌چرخند و هشت بهشت در روشنایی وجود تو غوطه‌ورند.

هوش مصنوعی: تو اولین اصل و اساس در جهان هستی هستی و در پایان نیز تویی که باقی می‌مانی.

هوش مصنوعی: تو به این دنیا آمده‌ای تا کار جسم و جان را به انجام برسانی و در عین حال، رازهای زندگی را نیز به تصویر بکشی.

هوش مصنوعی: تمام ارواح به تو وابسته‌اند و تو پایان‌دهندهٔ همهٔ موجودات غیرملموس هستی.

هوش مصنوعی: ای حق وجود، تو که در قلوب پاکان جای داری و منزلت تو همیشه و ابدی است، مانند کعبه‌ای که مکانی مقدس و دائمی برای عبادت می‌باشد.

هوش مصنوعی: در دل عاشقان و محبوبان، جلوه‌های بسیاری از زیبایی و محبت وجود دارد.

هوش مصنوعی: تمام وجود تو مانند کعبه‌ای است که خودت ساخته‌ای و همیشه دل من در گرداگرد آن در حال گردش و پرستش است.

هوش مصنوعی: هزاران عنصر و موجودات معنوی دور تو می‌چرخند و در خدمت تو هستند.

هوش مصنوعی: رحمت و نعمت از هر دو جهان به تو اختصاص یافته است، زیرا تمام رحمت‌ها از سوی خداوند رحمن به تو تعلق دارد.

هوش مصنوعی: کسی که با شکوه و عظمت زیاد می‌آید، توانایی این را دارد که اگر راهی را نشان دهد، بتواند آن را به خوبی انجام دهد.

هوش مصنوعی: عرش بزرگ به خاطر این سخن حرکت کرد، همان‌طور که نور شفق از چشم‌ها به خاطر خون، پاک می‌شود.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که به خاطر این حرف چیزی جز نام و یاد تو برایم باقی نمانده است، بنابراین حتی یک ساعت هم نمی‌توانم آرامش داشته باشم.

هوش مصنوعی: جز نامی از رحمان برای من نیست؛ رحمان بر عرش قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: من مانند گرگ گرسنه‌ای هستم که بسیار خسته و ضعیف شده‌ام، در حالی که نه چیزی در شکم دارم و نه دهانی پاک.

هوش مصنوعی: وقتی که سعد لرزید و به حرکت درآمد، من از جایی که بودم تکان خوردم. چگونه می‌توانم در برابر خداوند چنان طاقت و قدرتی داشته باشم؟

هوش مصنوعی: هرگاه آب زلال از پیش من می‌گذرد، تاریک و کدر می‌شود. اما وقتی به من نزدیک می‌شود، دچار تغییر و تیره‌گی می‌گردد.

هوش مصنوعی: هر لحظه فرصت‌های زیادی برای من پیش می‌آید، اما هیچ‌کدام از این فرصت‌ها را نمی‌بینم و نمی‌توانم از آنها بهره‌مند شوم.

هوش مصنوعی: من همان ساقی هستم که روز میثاق، عهد و پیمان را با تو بسته‌ام و داستان من همان قصه‌ای است که به آن توجه کردی.

هوش مصنوعی: وجود من بر پایه‌ای ناپايدار است، مانند حبابی که بر سطح آب نوسان می‌کند.

هوش مصنوعی: اگرچه در جایگاه و مقام والایی قرار دارم و ملائکه به من احترام می‌گذارند، اما این موقعیت به من مالکیت و تسلطی نمی‌دهد.

هوش مصنوعی: من برای خودم مقام و جایی قرار دادم تا به هیچ کجا دست نیابم و برتر از آن باشم.

هوش مصنوعی: زیر پای من، کرسی به یک‌باره ناپدید شد و هر چه که از ذهنم می‌پرسید، از یادم رفت.

هوش مصنوعی: ای مرد پاک و شریف، حال خود را به تو می‌گویم: مانند من که در میان درد و رنج غوطه‌ورم، بر خاک نشسته‌ام و در غم خویش غرق هستم.

هوش مصنوعی: سالک (مسافر) به پیش پیر (عالم) آمد و رازهای دل خود را با او در میان گذاشت.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت: در آسمان، مقام سخت و بالایی وجود دارد که نماد رحمت و نور پاکی در جهان است.

هوش مصنوعی: در هر کجا و در هر دو جهان، رحمت و محبت خداوند جاری است و همه موجودات از نعمت‌های الهی بهره‌مند هستند.

هوش مصنوعی: مکان رحمت از جانب خداوند به عرش (مقام والا) تعلق دارد، بنابراین این نعمت از راه عرش به دنیای مادی (فرش) نازل شده است.

هوش مصنوعی: هر کسی که امروز به دیگران مهربانی و رحمتی ارائه دهد، خداوند به او از نور عرش خود چیزی عطا می‌کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که با محبت و رحمت به زیر دست خود رفتار کند، همیشه از ترس عذاب ایمن خواهد بود.