هوش مصنوعی: در گوشه‌ای از سرزمین‌های بی آب و علف، عربی وجود داشت که هیچ توشه‌ای نداشت.

هوش مصنوعی: گوشهٔ او محل سکونت یک فرد نابینا بود و آب آنجا گاهی تلخ و گاهی شور بود.

هوش مصنوعی: در دوران سختی و ذلت، او روز و شب را در حالت اضطراب و نگرانی سپری می‌کرد.

هوش مصنوعی: در اثر خشکسالی و قحطی، مردی به خاطر ناتوانی و نبود غذا دچار بی‌قراری و اضطراب شد.

هوش مصنوعی: از مکانی شلوغ و پر سر و صدا خارج شدم، به جایی دیگر رفتم تا در انتها به آبی دست یافتم که شیرینی خاصی داشت.

هوش مصنوعی: زمانی که آن مرد خوب آب خوش را دید، گفت: بدون شک این آب، نعمت و خوشی است.

هوش مصنوعی: آب دنیای مادی ناپسند و تلخ است، در حالی که آب خوشگوار و دلپذیر از بهشت ظاهر می‌شود.

هوش مصنوعی: خدای تعالی پس از اینکه بلاهای زیادی را تحمل کردم، امروز برکت و روزی خوبی به من عطا کرد.

هوش مصنوعی: او می‌خواهد از این آب روان، مشک خود را پر کند و بعد به سرعت برود.

هوش مصنوعی: من مشک را بر گردن می‌آویزم و به دنیای بیرون می‌روم تا هدیه‌ای بیاورم و سپس به دیدن مأمون خواهم رفت.

هوش مصنوعی: محتوای این بیت به این معناست که به نظر می‌رسد که مأمون از این آب صاف و خوشگوار برای بنده‌اش هدایایی خواهد فرستاد، زیرا آب من هم با ارزش و شریف است.

هوش مصنوعی: مشک که پر شده و به سمت جلو می‌آید، همچنان به راه خود ادامه می‌دهد تا به نزدیکی شاه برسد.

هوش مصنوعی: مأمون پس از بازگشتن از شکار، وقتی او را دید، از او خواست که بگوید مشغول چه کاری است.

هوش مصنوعی: گفت که هدیه‌ای از بهشت برای امیرالمؤمنین آورده‌ام.

هوش مصنوعی: سؤال کرد چه چیزی است که به خوبی خلق شده است. پاسخ دادند: آبی است از بهشت.

هوش مصنوعی: این شخص این حرف را گفت و سپس مشک را به جلو آورد. در زمان مأمون، راز را دوباره فاش کرد.

هوش مصنوعی: او با هوش و درک خود حال او را فهمید و به همین دلیل نتوانست او را از خودش دور کند.

هوش مصنوعی: وقتی که آن آب گرم و خوشبو را چشید، گفت: «عالی است! این آب پاک و زیباست.»

هوش مصنوعی: این آب بهشتی است، اکنون خواسته‌ات را بیان کن تا بدانم چه چیزی نیاز داری از پادشاه.

هوش مصنوعی: من از سرزمینی خشک و نمکی هستم که آبش تلخ است و هوایش پر از گرد و غبار.

هوش مصنوعی: زمین با سموم خشک و سوزان شده، اما سنگ آن مانند موم نرم و قابل تغییر است.

هوش مصنوعی: در آن قب tribe، هیچ کس از فقر و بی‌چیزی رنج نمی‌برد، نه گوسفند و نه شتر.

هوش مصنوعی: خشکسالی به طور واضح همه جا را فراگرفته و مردم به حیوانات مرده روی آورده‌اند و به نوعی به سختی معیشت خود را تامین می‌کنند.

هوش مصنوعی: من حال و احوالم را به تو گفتم و همه چیز را به درستی بیان کردم، حالا که تو از همه چیز باخبر شدی، اینک نوبت به توست که دستور بدهی.

هوش مصنوعی: مأمون در آن زمان در کنار آن جمع، هزار دینار ریخت.

هوش مصنوعی: کسی گفت که جواهر بگیر به شرطی که هر چه زودتر از اینجا بروی.

هوش مصنوعی: بدون درنگ به زمان گذشته برگردی، چون بودن تو در اینجا مجاز نیست.

هوش مصنوعی: آن مرد طلاهایش را معامله کرد و اکنون به نزد خلیفه برگشته و با او به گفت‌وگو نشسته است.

هوش مصنوعی: بگو چرا ای امیرالمؤمنین، آنقدر عجله داشتی؟

هوش مصنوعی: اگر تو قبل از اینجا به سمت آب رفتی، حتماً در فرات این مکان را دیده‌ای.

هوش مصنوعی: از نیکی و پاکی خود خجالت زده شدی و دوباره با دل تنگ به سراغ ما آمدی.

هوش مصنوعی: هنگامی که به ما رسیدی، متوجه شدیم که تو چقدر از خودت خجالت زده بودی، چرا که در آینه‌ی باران‌های سیاهیمان، تصویر تو به وضوح نمایان شد.

هوش مصنوعی: او از دور برای رسیدن به ما تلاش کرده و حالا من چطور باید از شر خجالت او رهایی یابم؟

هوش مصنوعی: او به اندازه‌ی توانایی‌اش تلاش کرده است، اما من می‌توانم بیشتر از او برایش نیکی و کارهای خوب انجام دهم.

هوش مصنوعی: وقتی از وضعیت او باخبر شدم، او را به راه خود بازگرداندم.

هوش مصنوعی: به سخاوت و وفاداری توجه کن، اینها نشانه‌های نیکی و کارهای پسندیده هستند.

هوش مصنوعی: این بیت می‌گوید: انسانی که به دیگران کمک می‌کند و نعمتش برای تمامی مردم ارزشمند است، در مقابل بخشش تو، یارای آن را ندارد که تنها شبنمی باشد. در واقع، بزرگی و اهمیت بخشش تو به قدری است که هیچ چیزی نمی‌تواند با آن مقایسه شود.

هوش مصنوعی: وقتی تو به این بنده لطف و محبتی کردی، خواهش می‌کنم از این شخصی که در مشکلات افتاده، دست گیر و او را نجات بده.

هوش مصنوعی: وقتی به جایی می‌رسم که دنیا پر از شور و هیجان است و از گرما و مشکلات، آرزوهای زیادی به سراغم می‌آید.

هوش مصنوعی: روزگار زمان بیکاری و بی‌حالی است، این همه فرصت برای کار کردن است و فقط در این ساعت محدود نیست.

هوش مصنوعی: این درویش، با همه سختی‌ها و کمبودهایی که دارد، اشک را به عنوان هدیه‌ای به حضورت می‌آورد.

هوش مصنوعی: از شدت اشتیاق به تو، گویی که با اشک‌های خود مانند بدویان مشک خود را پر می‌کنم.

هوش مصنوعی: پس صورت خود را بر روی آن مشک بگذارم تا بوی آن را استشمام کنم و در عوض این اشک را به کسی بدهم.

هوش مصنوعی: به جایی از دور آمده‌ام و دل‌هایم را که مانند یک سکه شکسته شده است، به رحمت تو ای بخشنده درخواست می‌کنم.

هوش مصنوعی: هرچند دارای گناهان زیادی هستم، اما از رحمت و بخشش خود به من کناره‌گیری نکن.

هوش مصنوعی: ای جهان، جان و دل من حیران توست و عقل‌های بسیاری در جستجوی تو سرگردان‌اند.

هوش مصنوعی: به نظر می‌رسد که تو، دوستی هم دچار سردرگمی هستی، به طوری که آسمان هم به خاطر این سردرگمی تو در حال چرخش است.

هوش مصنوعی: ای دل من، هر لحظه بیشتر از تو پر می‌شوم و در هر زمان، بیشتر از قبل سرگشته و گیج می‌شوم.

هوش مصنوعی: دنبال عشق و حقیقت در زندگی و آگاهی، بسیار دلنشین و زیباست. گفتگو و تبادل نظر درباره این موضوعات در هر دو جهان، لذت‌بخش و خوشایند است.

هوش مصنوعی: به شدت در کار خود دچار سردرگمی و حیرت هستم و از ناراحتی‌ها و اندوه‌های بسیار خود می‌میرم.

هوش مصنوعی: در این جهان، هیچ‌کس به اندازه من احساس تنهایی نمی‌کند و هر بار که از من می‌کاهند، این احساس تنهایی بیشتر می‌شود.

هوش مصنوعی: غم و اندوه زیاد به دل من رسیده، به طوری که از پا تا سرم را در بر گرفته و احساس سنگینی می‌کنم.

هوش مصنوعی: در یک شب، هدایای زیادی به من می‌رسد و در شب دیگر، ممکن است فقط درد و رنج به سراغم بیاید.

هوش مصنوعی: گاهی در شادی هستم و گاهی در حالت طلب و درخواست از خدا. این تفاوتی است که در شب‌ها احساس می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی از یک جایی احساس شور و شوق می‌کنم و پر و بال می‌زنم، و گاهی هم بدون هیچ دلیلی بی‌هدف و به طور ناخودآگاه دستان و پاهایم را تکان می‌زنم.

هوش مصنوعی: گاهی به خاطر سرما و سختی زندگی احساس می‌کنم که در آتش می‌سوزم و گاهی دلگیر و ناراحت می‌شوم از ترس ناامیدی و سختی‌های پیش رو.

هوش مصنوعی: گاهی به زیبایی و جذابیت بهشت مغرور می‌شوم و گاهی از تصمیمات و سرنوشتم دل می‌کنم.

هوش مصنوعی: گاهی از آتش رنج می‌برم و گاهی در نور خوشی غوطه‌ورم. گاهی از خدمتگزاران مست لذت می‌برم و گاهی از مشکلات و سختی‌ها دور می‌شوم.

هوش مصنوعی: هر از گاهی که حالات دو جهان را به صورت خلاصه نشان می‌دهد، من از یک کلام می‌توانم دچار تغییر و تحول شوم.

هوش مصنوعی: اگر بتوانی که با دست من که پر از پیچیدگی است، بازی کنی و طوری وانمود کنی که چیزی نیست، کار بزرگی کرده‌ای.