هوش مصنوعی: زمانی که سکندر بر جهان سلطنت کرد، در لحظه‌های آخر عمرش ناگهان مرگش فرا رسید.

هوش مصنوعی: خواست که برایش تابوتی بسازند و در کنار شهرش، جایگاهی برای او بیافرینند.

هوش مصنوعی: دست من را باز کنید و در هر لحظه بر من نوحه و گریه کنید.

هوش مصنوعی: در اینجا بیان می‌شود که مردم فقط به مال و قدرت و سلطنت توجه می‌کنند، اما من چیزی در دست ندارم و خالی از این نعمت‌ها هستم.

هوش مصنوعی: اگر تمام جهان در اختیار من بود، در آن صورت از بی‌نیازی و فقر، از این دنیا دور می‌شدم.

هوش مصنوعی: دنیا و دارایی‌های آن فقط به ظاهری فریبنده و پیچیده شبیه‌اند و اگر مانند من به حقیقت نگاه کنی، متوجه می‌شوی که در نهایت هیچ‌چیز واقعی و پایدار وجود ندارد.