هوش مصنوعی: در اینجا داستانی دربارهٔ کسی است که با شجاعت و جسارت به سمت مرگ می‌رود. او با نگاهی بالا و سر به جلو، به عزرائیل، فرشتهٔ مرگ، نزدیک می‌شود و جانش را فدای هدف یا اعتقادی می‌کند. این تصویر نشان‌دهندهٔ مبارزه با سرنوشتی است که همه انسان‌ها را تحت تأثیر قرار می‌دهد، و بیانگر قدرت و ارادهٔ او در مواجهه با مرگ است.

هوش مصنوعی: ای جان که برای دیدار تو تشنه‌ام، بگو نفس‌ام را در کار تو به خدمت بگیرم.

هوش مصنوعی: تحمل دوری را نداری و این موضوع را به جانان خود می‌گویی که تو را به حال خود بگذارد.

هوش مصنوعی: تو ای که صبح را از میان شب‌ها بیرون می‌آوری و روشنی را در تاریکی می‌گستری، تویی که دستت را باز کرده‌ای و جان‌ها را در اختیار داری.

هوش مصنوعی: در ابتدا، نام تو موجب پیدا شدن ارزش و احترام شده است؛ پس این احترام چه چیزی خواهد بود؟

هوش مصنوعی: زمانی که زیبایی تو به شعاع نور خورشید تبدیل شد، بی‌تاب و سرگردان می‌شود و نمی‌تواند تاب بیاورد.

هوش مصنوعی: وقتی مردم زیبایی و جاذبه‌هایی را ببینند که به روح و جان آنها انگیزه می‌دهد، همه حال و وضعیت خود را رها کرده و به شوق می‌افتند.

هوش مصنوعی: هر کسی که روی تو را ببیند، جانش را فدای تو می‌کند و از این دو جهان دل می‌کند و می‌رود.

هوش مصنوعی: مردمی می‌گویند که نشانی از او نیست و گم شده، اما او هنوز زنده است و جانش را برای تو فدای کرده است.

هوش مصنوعی: اگر جان خود را فدای او کنی، ارزش دارد که او را زنده و شاداب کنی.

هوش مصنوعی: زندگی کردن برای افرادی که جانشان زیبا نیست، شایسته نیست؛ زیرا فقط کسانی که جانشان زنده و پرشور است، واقعاً زندگی می‌کنند.

هوش مصنوعی: به خاطر تو، جانم زنده است و من هنوز زنده‌ام، اما دلم در غم و اندوه فرورفته است.

هوش مصنوعی: مرا زنده کن و روح تازه‌ای به من ببخش، چون بی‌جانان شایسته ندارند که جانم را بگیرند.

هوش مصنوعی: پس از اینکه عزرائیل این حرف را شنید، به درستی گفتی و ناگهان عزرائیل را ملاقات کردی.

هوش مصنوعی: اگر از درد و رنج من باخبری، پس چرا از من چنین خواسته‌ای داری؟

هوش مصنوعی: قرن‌ها گذشته و من شب و روز به تلاش و کوشش ادامه داده‌ام، در حالی که هر لحظه از زندگی‌ام در خواب و تعب می‌گذرد.

هوش مصنوعی: من برای اینکه جان کسی را بگیرم، از وجود خودم خون می‌ریزم و به نوعی جان خودم را فدای او می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه به خاطر اینکه جانم گرفته می‌شود، کاملاً از دنیا دل کندم و جدا شدم.

هوش مصنوعی: با چه کسی آنچه را با من کرده‌اند، کردند؟ من که به خاطر آن صد بار خونم بر گردن آنهاست.

هوش مصنوعی: اگر بگویم که از ترس خود در اینجا محو می‌شوم، این فقط حسی جزئی و ناچیز است.

هوش مصنوعی: چون از ترس خود نمی‌آیم، چگونه می‌توانم خواسته‌ای دیگر داشته باشم؟

هوش مصنوعی: برو و در خانه‌ات بمان، چون از کارهای مردم آگاه هستی و می‌دانی که در این مصیبت‌ها چه خبر است.

هوش مصنوعی: سفرکننده به نزد استاد با تجربه‌اش رفت و داستان زندگی‌اش را با جزئیات بسیار نقل کرد.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت که عزرائیل، فرشته مرگ، به طور خالص و نیکو در مسیر خود قدم می‌گذارد و منبع اصلی مرگ و نابودی است.

هوش مصنوعی: مرگ هیچ‌کس را به خاطر عقل یا جهلش در نظر نمی‌گیرد و به تفکیک خوب و بد در انسان‌ها توجهی ندارد.

هوش مصنوعی: اگر تو از این گروه باشی یا از گروه دیگری، تا زمانی که مانند آنها عبور نکنی، نمی‌توانی ببینی.

هوش مصنوعی: هر کسی که به زیر خاک رفت و جان باخت، دیگران می‌گویند که او راحت شده و آرام یافته است.

هوش مصنوعی: مرگ را مانند یک گنج به ما می‌نمایانند و از سوی دیگر، مرگ تو را آرامش جسم می‌بخشد.

هوش مصنوعی: دنیا به قدری فریبنده و پر زرق و برق است که در ابتدا به نظر می‌رسد آسایش را به ارمغان می‌آورد، اما در نهایت تنها نتیجه‌اش مرگ و از دست دادن حیات است.

هوش مصنوعی: وقتی که تو همچون نهنگ زرین می‌درخشی، دیگر نیازی نیست که مرگ بر تو سایه افکند.

هوش مصنوعی: بیا که دست به کار شویم و اقدام کنیم، سپس بر مشکلات و سختی‌های زندگی غلبه خواهیم کرد.