هوش مصنوعی: سیر و سلوکِ درونیِ انسان به قدری عمیق و احساساتی است که دل، از جان نیز فراتر رفته و به نوعی از درد و فریاد رنج می‌برد.

هوش مصنوعی: تو ای مانع میان جسم و روح، تصاویری از رازی که در جهان وجود دارد.

هوش مصنوعی: تمامی رازهای وجود و عدم، تا ابد از ذات تو نشأت می‌گیرد.

هوش مصنوعی: همهٔ این ذرات، به طور مداوم، دارای معنای پاک و خالصی هستند و از هر گونه تفکیک و جدایی برکنارند.

هوش مصنوعی: عجب اینجاست که یک و دو وجود دارند، اما هیچ تمایزی بین آنها نیست و همه چیز در حقیقت تمییز دارد.

هوش مصنوعی: اگر نبود وجود و عدم در آیات تو، جزو و قسمتی از کل بودی و ذات تو هرگز نبود.

هوش مصنوعی: تمام دارایی‌ات را داری، اما در حقیقت هیچ چیز نداری. زیرا هر چیزی که هستی، به زودی از بین می‌رود.

هوش مصنوعی: وقتی به حقیقت واحد و غیر قابل شمارش رسیدی، نباید خود را با هیچ عدد و اندازه‌ای مقایسه کنی. تو در این حالت نه وجود خودت را می‌بینی و نه بی‌وجودی را.

هوش مصنوعی: وقتی که سمت راست تو به سمت چپ تبدیل شود، همه آنچه را که درباره‌اش بگویی، به همین صورت در می‌آید.

هوش مصنوعی: این جا اشاره به این است که آنچه داریم و به آن اعتقاد داریم، کافی است که برای اثبات حرف‌هایمان به دیگران استفاده کنیم. به عبارتی، آنچه را که داریم و بر آن استدلال می‌کنیم، برای دفاع از مواضع‌مان کافی است.

هوش مصنوعی: در میان دو انگشت گرفتار شده‌ام و به ناچار، در کنار دیگری قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: دو انگشت تو علامت قدرت و سلطنت است و این دو شاهد همیشگی دلیل و برهان تو به حساب می‌آیند.

هوش مصنوعی: وقتی که چنین نزدیکی و دوستی برای تو محقق شد، حتی کمترین فاصله‌ها هم از میان دو جهان برای تو کوتاه شدند.

هوش مصنوعی: عشق و نزدیکی را به این دوری بیاور، که در دلم شک و ناامیدی افزوده شده است.

هوش مصنوعی: دل بی‌دل وقتی اسرار او را می‌شنود، مانند دل پریشان و سرگردان در عشق او می‌شود.

هوش مصنوعی: گفت من تصویری از خورشید هستم، جانش همیشه زنده از شراب جاودانه‌ای که او را مست می‌کند.

هوش مصنوعی: دل به دلیل نازکی و لطافتش از نفس خاصی پدید آمده است. آیا ممکن است آنچه در ظاهر است همانند باطن باشد؟

هوش مصنوعی: من قلبم از آنِ خودم است و در جستجوی آرامش و سکون می‌گردم تا نسیمی از نفس روح من به من برسد.

هوش مصنوعی: من قلبم متعلق به آن محبوب است که همیشه در جستجوی او هستم تا از نزدیکی‌اش یک سلام و خبر از حالش به من برسد.

هوش مصنوعی: قلب متعلق به من است، زیرا مانند گوی به دور خود می‌چرخم تا اینکه بتوانم از جانم حتی یک ذره عطر و بو را حس کنم.

هوش مصنوعی: من همیشه در حال مستی و سرمستی هستم، چون به حقیقتی تلخ و ناپسند آشنا شده‌ام.

هوش مصنوعی: آنچه در باطن وجود دارد، هیچگاه به انتها نمی‌رسد و برای اهل ظاهر، تنها چیزی که درک می‌شود، به اندازه یک مو هم نیست.

هوش مصنوعی: جان از درون به من می‌رسد، اما من چه‌کار کنم؟ ناچار از این غم، خود را به گریه می‌اندازم.

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به من نزدیک شوی، پس باید در شرایط سخت و دشواری مثل خون‌ریزی وطن حاضر باشی.

هوش مصنوعی: اگر ترک دنیا و ترک زمین را رها کنی، سعی کن پاکی و طهارت را در خود پیدا کنی و به سوی مسیر روحانی و پاکی بروی.

هوش مصنوعی: سالک به پیش پیر دانا آمد و حال خود را با دل آشفته‌اش بیان کرد.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت که دلش مانند دریا پر از عشق است و این عشق همانند موجی پر از جواهر و آرزوهاست.

هوش مصنوعی: عشق موجب آرامش و درمان دردهای دل است و بدون عشق هیچ مشکلی حل نمی‌شود.

هوش مصنوعی: عشق در قلب وجود دارد و قلب نیز در روح پنهان است. چیزی به وسعت صد جهان در درون صد جهان و از آن فراتر وجود دارد.

هوش مصنوعی: در زندگی، از خود بپرس چه جایگاهی داری و به اطراف خود نگاه کن؛ دنیا را برای لحظه‌ای تماشا کن و به زیبایی‌ها و شگفتی‌های آن توجه کن.

هوش مصنوعی: به جای آنکه مدام به فکر و خیال در این دنیا باشی، مثل کسی که در گرد و غبار گم شده به میدان بیا.

هوش مصنوعی: مرد عاشق کسی است که برای عشقش فکری نمی‌کند و تنها به احساساتش توجه می‌کند. او اگر به فکر مصلحت و منفعت خود نباشد، از تو انتظار دارد که درگیر درد و رنج عشق شوی.