هوش مصنوعی: محمود و حسن در دربار نشسته‌اند و تنها وزیر و پادشاه در کنار هم هستند.

هوش مصنوعی: هیچ کس نیامد و هیچ‌کس راهی درخواست نکرد، حتی گداهایی که به درگاه شاه نیاز داشتند.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس در تلاش برای گرفتن حق خود موفق نبود، هم مردم عادی و هم سربازان نتوانستند راهی به‌سوی خواسته‌هایشان پیدا کنند.

هوش مصنوعی: در کنار درب، مکان آرامش و بزرگی وجود دارد که نه کسی به امید رسیدن به آنجا است و نه از چیزی می‌ترسد.

هوش مصنوعی: آن پادشاه به وزیر خود گفت: در این دروازه چه کسی نشانه‌ای از فعالیت‌ها و امور ما دارد؟

هوش مصنوعی: نه کسی از ما صدایی می‌خواهد و نه کسی به دنبال چیزی از ماست.

هوش مصنوعی: هر کسی که از این مقام و جایگاه بالایی برخوردار باشد، آیا منطقی است که اگر از آن خالی بماند، چیزی برای او مناسب باشد؟

هوش مصنوعی: این درگاه بلند و والا که تو در آن هستی، وزیر، جای خوشحالی نیست، زیرا از شور و شوق تهی است.

هوش مصنوعی: وزیر به او گفت: انصاف و عدالت تو به گونه‌ای است که بر روی زمین آشکار شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که دنیا پر از عدالت باشد، چگونه ممکن است کسی پیدا شود که از حق خود دفاع کند؟

هوش مصنوعی: شاه گفت: "تو راست می‌گویی، حالا وقت آن است که در این دنیا جویایی به پا کنم."

هوش مصنوعی: او این را گفت و لشکری را سامان داد و پس از آن از هر شهر و دهی نیرو طلب کرد.

هوش مصنوعی: در عالم، شور و شوق زیادی به وجود آمد و تقریباً هیچ‌گاه درگاه محبوب خالی نمانده است.

هوش مصنوعی: در اوج هیجان و تلاش، آنچه که او می‌خواست به وضوح نمایان شد.