هوش مصنوعی: محمود در راهی در ابتدای روز حرکت می‌کرد و در میانه راه، افرادی را ملاقات کرد.

هوش مصنوعی: یک نفر را به شدت کتک می‌زدند و او را به حالتی زار و نزار به دار می‌آویختند.

هوش مصنوعی: زمانی که شاه به او نگاه کرد، تصمیم گرفت که به سمت او برود و راهی را انتخاب کند.

هوش مصنوعی: مردی در حالتی خاص و در زیر دار فریاد زد که مردم مرا می‌بینند و هزاران نفر نظاره‌گر من هستند.

هوش مصنوعی: تو مرا می‌بینی ای دادگر، اما بینش ما در این دو حالت هیچ تفاوتی ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی نگاه پادشاه بر کسی بیفتد، دیگر جایی برای پنهان‌کاری وجود ندارد و اگر خطا یا گناهی هم باشد، آشکار خواهد شد.

هوش مصنوعی: سخن دلنشین محمود باعث خوشحالی او شد و به همین خاطر او را آزاد کرد و هدیه‌ای هم به او داد.

هوش مصنوعی: وقتی که کسی به خوبی و بدون گناه عمل کرد، به راحتی بر مشکلات و چالش‌ها غلبه می‌کند و قدرتش را در دست گرفته و بر اوضاع تسلط می‌یابد.

هوش مصنوعی: شاه از او پرسید: وقتی از خطر نجات پیدا کردی، در مسیر زندگی چه آرزویی داری؟

هوش مصنوعی: می‌گوید من نمی‌دانم از اینجا به کجا بروم، زیرا دوری از تو برایم ممکن نیست.

هوش مصنوعی: یکی به شخصی می‌گوید که تو چرا با من کاری داری، در جواب او می‌گوید که من خودم به تنهایی با تو مسئله و کار دارم و نیازی به کسی دیگر ندارم.

هوش مصنوعی: به خاطر لطف و مهری که تو به من داشتی، من از بند و بی‌خبری رهایی یافتم.

هوش مصنوعی: اگر مرا از خود دور کنی به زور، انگار که مرده‌ام و در قبر هستم.

هوش مصنوعی: اگر نه اینکه روز سرد زمستان به خاطر محبت تو به من، کس نتواند به کمک من بیاید و من به حال خودم رها شوم.

هوش مصنوعی: هرکس که آزاد و رها شود، خاصیتی از طرف تو نخواهد دید و از صداقت و اخلاص تو نیز آسیب نخواهد دید.

هوش مصنوعی: من حالا این درم را آزاد کرده‌ام و تا زمانی که جان دارم، از آن عبور نخواهم کرد.