هوش مصنوعی: سالک مانند فرشته‌ای که بر روی سر میکائیل قرار دارد، در وضعیت اضطراب و نیاز به راهنمایی و حمایت قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: فرمانده گفت: بدون وجود تو هیچ‌چیز ارزش ندارد و نمی‌توان از هیچ‌چیز بهره‌برداری کرد.

هوش مصنوعی: تو کلیدهای گنج‌های این جهان را در دست داری و جایگاه تو بین آسمانی‌ها و زمین‌نشین‌ها مشخص است.

هوش مصنوعی: باران و ابر در حقیقت از نعمت‌های تو هستند، و روزی و رزق در سفرهٔ زندگی‌ام از بخشش توست.

هوش مصنوعی: هر شب نور عشق و محبت تو در دل من روشن می‌شود و هر روز تازه‌ای از سرزندگی و شگفتی به من الهام می‌گیرد.

هوش مصنوعی: اگر درختی هیچ برگی نداشته باشد، هیچ شبنمی هم بر روی آن نمی‌نشیند.

هوش مصنوعی: اگر یک لحظه افسار باد را بگیری، نسیم خوش در جهانی دیگر به حرکت درمی‌آید.

هوش مصنوعی: سرسبزی و نشاط مردم همیشه به تو وابسته است، تویی که رعد و برق و برف و باران همه از تو هستند.

هوش مصنوعی: وقتی که کودک را از شیر مادر می‌گیری، او را با چیزی جدید و تازه سیراب کن تا کمبود شیر او احساس نشود.

هوش مصنوعی: بر چهره باغش از روی خوشی، آن کودک را به لبخند قوس قزح هدیه دهی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که بتواند با این قوس (قوسین) نشیمن گیرد، شاید فرصتی به دست آید.

هوش مصنوعی: عشق من، لطفا به من آموزش بده تا بتوانی مرا از این درد و غم رهایی بخشیدی.

هوش مصنوعی: وقتی میکائیل داستان را شنید، راز را فاش کرد و گفت: ای بدبخت، تو در مسیری طولانی قرار داری.

هوش مصنوعی: من که فرشته‌ای مانند میکائیل هستم، در اینجا چه چیزی می‌خواهم؟ شوق به حق و عشق به دین در وجودم است. من کیستم؟

هوش مصنوعی: گاهی باران می‌بارد، گاهی آسمان درخشان است و شب‌وروز ما همیشه به کار و تلاش در غرب و شرق مشغولیم.

هوش مصنوعی: صدای رعد، نشانه‌ای از غم و درد عمیق من است، مانند اینکه نسیم سردی از درون من بیرون می‌آید.

هوش مصنوعی: برف و باران نماد غم و احساسات دردناک من است و درخشندگی آتش درونم نشانهٔ هیجانات و شور و شوق من است.

هوش مصنوعی: گاهی اوقات صدای آه من باعث می‌شود که پرده‌ها بلرزند و دگرگونی پیدا کنند، و گاهی دیگر، با شنیدن آه من، حالتی افسرده به خود می‌گیرند.

هوش مصنوعی: بسیار درد و رنج و اشک دارم، به من نظر کن و ببین که سرانجام کارم به کجا می‌رسد.

هوش مصنوعی: من همیشه در فکر و پریشانی خودم هستم و روز و شب در تلاش برای حل مشکلاتم به سر می‌برم.

هوش مصنوعی: تو برو، زیرا این در که به سوی من باز نمی‌شود، فقط در درون خودت می‌تواند به رویت باز شود.

هوش مصنوعی: سالک به پیش پیر آمد و حال خود را با او در میان گذاشت و به طور دقیق درباره هر یک از مراحل و وضعیت‌های زندگی‌اش صحبت کرد.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت که کسی مانند میکائیل، که نعمت و روزی را می‌بخشد، در واقع فردی نیکو و بخشنده است.

هوش مصنوعی: هر دو جهان از او بهره‌مند هستند و روزی و نعمت تا ابد از او جاری می‌شود.

هوش مصنوعی: من به برکت و روزی که خداوند مهربان به من عطا کرده، نگاه می‌کنم و می‌بینم که این نعمت‌ها به دست پادشاهی دادگر و نیکوکار هستند.

هوش مصنوعی: هر کسی که از نعمت‌ها و برکات الهی آگاه شده باشد و این نعمت‌ها را از خداوند بداند، به حقیقت به یگانگی خداوند ایمان دارد و در دام شرک گرفتار نشده است. او به درستی مسیر زندگی را شناخته و به هدف اصلی خود رسیده است.