هوش مصنوعی: سالک به شیطان نزدیک شد و گفت: ای کسی که مورد طرد خداوند رحمان و رحیم هستی.

هوش مصنوعی: ای تو که در آغاز، سرمنشأ الهام خوانندگان هستی، و در پایان، راهنمای راندگان و حرکت کنندگان.

هوش مصنوعی: تو به خاطر یک بی‌احترامی دچار شگفتی و مجذوب شده‌ای، و او به خاطر یک ترک ادب و بی‌نزاکتی مورد نفرین قرار گرفته است.

هوش مصنوعی: تو به مدت طولانی و به طور مداوم مشغول جمع‌آوری احساسات و انرژی‌های خود بوده‌ای.

هوش مصنوعی: تو در قید و بندهایی قرار گرفته‌ای که حالت را غیرممکن کرده. به گونه‌ای تغییر کرده‌ای که نه به زمین وابسته‌ای و نه به آسمان.

هوش مصنوعی: اگر صدای زنگ برای حاکمیتی بوده که قدرت و شکوه آن را نشان دهد، اکنون تمام آنچه وجود دارد بی‌فایده و بی‌محتواست.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به اندازه‌ی تو از درد و رنج نچشیده است، پس همیشه سکوت کن و بگذار اشک‌هایت بریزد.

هوش مصنوعی: در باغ بهشت، شما استاد کار خود بودید، اما اکنون در عمق دوزخ گرفتار شدید.

هوش مصنوعی: زمانی که به این دنیا آمده‌ای، سرنوشت و تقدیرت مشخص شده و این وضعیت فعلی تو، نتیجه آن بوده است.

هوش مصنوعی: خشم و مخالفت تو با دین، به مانند آتشی است که در سراسر جهان شعله‌ور شده است.

هوش مصنوعی: وقتی که برادر خود را بشناسی، دلیر و شجاع می‌گردی و او را به راحتی خواهی شناخت.

هوش مصنوعی: ای فرشته، تو مانند یک دیو با مردم ملاقات کردی و در کنار آن‌ها همچون یک کژدم نمایان شدی.

هوش مصنوعی: اگرچه بر دیگران تفاوت‌ها و تمایزاتی قائل می‌شوند، اما در نهایت همه را زیر یک لایه مشترک می‌برند.

هوش مصنوعی: تو در یک طرف، دل مؤمن را در دهان داری و در طرف دیگر، با خون دل در رگ‌هایت جاری هستی.

هوش مصنوعی: تو هم از جایی که ماه در آن است تا به تو جا دارد، و هم از مشرق تا مغرب، راه تو وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که تو عرصه‌ای وسیع و پر از تجربه را در بر می‌گیری، به من آگاهی بده تا از کارها و تلاش‌هایت باخبر باشم.

هوش مصنوعی: اگر راهی به گنج و ثروت می‌شناسی، آن را با من در میان بگذار تا من نیز از رنج و سختی نجات پیدا کنم.

هوش مصنوعی: به دنبال این حرفها، ابلیس به شدت عصبانی شد و از دلش آتش خشمش شعله‌ور گردید.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که از اولین لحظه‌ای که وجودم آغاز شده، سال‌های بسیار زیادی گذشته و من همیشه این جام پر از زندگی و تجربیات را نوشیده‌ام.

هوش مصنوعی: در این بیت poet از تجربه‌ای تلخ و بزرگ سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که پس از نوشیدن آخرین جرعه از جام، احساس شکست و درد به او هجوم آورده و مسائلی ناخوشایند او را درگیر کرده است. در واقع، او به عواقب نامناسب و رنج‌هایی که پس از این تجربه بر او عارض شده‌اند، اشاره دارد.

هوش مصنوعی: در هیچ کجای این عالم، از سر تا پا، نمی‌توانم جایی پیدا کنم که در آن سجده نکرده باشم.

هوش مصنوعی: به خاطر لعنت‌هایی که بر ابلیس فرستادم، برای نعمت‌هایی که دارم شکرگزار شدم.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانستم که این کار بدی است که انجام می‌دهم، و شب و روز خودم را بدبختی و نفرین می‌کنم.

هوش مصنوعی: ناگهان سیلاب مشکلات و سختی‌ها به سراغم آمد و بلای ناگهانی و ناخوشایندی بر من فرود آمد.

هوش مصنوعی: اعمال من از سال‌های طولانی در عزت و عظمت بوده، و من همواره پر و بالی داشته‌ام.

هوش مصنوعی: تمامی کلمات و جملات به گونه‌ای منفی بر من تأثیر گذاشتند به طوری که باعث شدند نه تنها شخصیت خود را از دست بدهم، بلکه به نوعی بی‌هویت و بی‌پناه شوم.

هوش مصنوعی: بنابراین، من به خاطر نافرمانی و بدی‌ام مورد لعنت قرار گرفتم. حتی اگر روزگاری فرشته بوده‌ام، حالا به شیطان تبدیل شده‌ام.

هوش مصنوعی: کسی که در ابتدا با حور به همخوابی پرداخته، اکنون به دیوی تبدیل شده که در حمام است.

هوش مصنوعی: من از سر تا پا در حسرت فرورفته‌ام و در تمام دنیا درس عبرت گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: اگر از من درس عبرتی بگیری، کار درست و مناسبی است، اما اگر بخواهی به کارم پردازی، اشتباه می‌کنی.

هوش مصنوعی: چرا تمام آن رحمت‌ها را کنار گذاشتی و بی‌خبر به سوی لعنت رفتی؟

هوش مصنوعی: من از نفرین و بدی پرهیز دارم، همچنان که تو تاب و توان تحمل آن را نداری، پس بهتر است دور باشی.

هوش مصنوعی: یک مسافر به پیش پیر راهنما آمد و داستانی را گفت که در آن صد عبرت و درس نهفته بود.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت: ابلیس، با دل‌سردی، در این جهان به تو حسرت می‌برد و من نیز به‌کلی تحت تأثیر آن قرار گرفته‌ام.

هوش مصنوعی: چرا که به او گفتند: ای کسی که به دور افتاده‌ای، چگونه چنین به این دوری صبور و آرام هستی؟

هوش مصنوعی: گفتند که من در حالتی ایستاده‌ام و با تیغی در دست، هر کسی را که بیفتد، به او آسیب می‌رسانم.

هوش مصنوعی: برای اینکه این کار در دنیا بر هیچ‌کس آشکار نشود، کافیست که من از آن دور باشم.

هوش مصنوعی: چشم‌هایم همچون ابر به دور استادم می‌چرخد، زیرا اگر آن چهره به خودم بیفتد، افسوس خواهد داشت.

هوش مصنوعی: حضور استاد برای من به گونه‌ای است که هیچ‌کس دیگری جز من نمی‌تواند او را ببیند یا به او نزدیک شود.

هوش مصنوعی: من در راه استاد خود قرار ندارم، از این رو شایستهٔ حضور در محفل او نیستم.

هوش مصنوعی: من دور از استادم هستم، نه قدمی به او نزدیکم و نه سرم از او جداست. به خاطر سوزشی که در وجودم حس می‌کنم، دورتر شدم.

هوش مصنوعی: عذاب دوری استاد باعث شده حال من بسیار بد شود، زیرا توانایی تحمل این فاصله و نبودن در کنار او را ندارم.

هوش مصنوعی: اگرچه از درگاه او رانده شده‌ام، اما هرگز حتی ذره‌ای از راه او منحرف نخواهم شد.

هوش مصنوعی: وقتی که به کوچه محبوبم قدم گذاشتم، هیچ توجهی به اطرافم نکردم و تنها به سمت او نگاه کردم.

هوش مصنوعی: وقتی به درک عمیق حقیقت رسیدم، دیگر بر هیچ چیز کوچک و بی‌ارزشی توجه نمی‌کنم.