هوش مصنوعی: سالک به اینجا آمده است بدون عقل و هوش، مانند یک حیوان وحشی که دلش تنگ است و در میان دیگر وحوش قرار دارد.

هوش مصنوعی: ای حیوانات دریا و زمین، شما راهنمایان جهانیان هستید.

هوش مصنوعی: شما در میان خاک و خون پا گذاشته‌اید و به اندازه هر علف و گیاه، ارزش و قربانی خود را فراموش کرده‌اید.

هوش مصنوعی: شما در حالت عدم و نیستی قرار گرفته‌اید و به وجود و حقیقت خداوند نگاه می‌کنید.

هوش مصنوعی: خداوند با لطف و رحمت خود، مانند موریانه‌ای است که از درون شما ویژگی‌های خوب و ارزشمند را به نمایش می‌گذارد.

هوش مصنوعی: در اینجا به توصیف زیبایی و ظرافتی پرداخته شده که در قرآن وجود دارد و آن را با جواهر و زیورآلات مقایسه می‌کند. به نوعی نشان می‌دهد که کلام الهی دارای درخشندگی و شکوهی است که شایسته توجه و ارزش نهادن است.

هوش مصنوعی: پرنده‌ای را مانند شیر نر قوی و شجاع کرد، چون نامش را عسل‌ساز گذاشتند.

هوش مصنوعی: عنکبوتی به خاطر ویژگی هایش به فردی با صفات خاص احترام گذاشت و به او اجازه ورود داد.

هوش مصنوعی: مور دلش پر از حرف و کلام بود و آن را به سلیمان نشان داد تا او را از خود بیگانه کند.

هوش مصنوعی: وقتی شما به اسرار و رموز آشنا شدید، من نیز مانند زبانی که از کار می‌افتد، از کار افتاده‌ام.

هوش مصنوعی: دست مرا بگیرید تا به جایی برسم که از این پایین به بالا بروم.

هوش مصنوعی: چون سلیمان از شما درس بگیرد، دل او از عمق جان، سخنان شما را خواهد پذیرفت.

هوش مصنوعی: وقتی وحش صدای سالک را می‌شنود، دستور می‌دهد که درباره‌ی ما سخن نگو.

هوش مصنوعی: من در این دنیا چه ارزشی دارم، وقتی که نامم در جایی باشد که به دین مربوط می‌شود؟

هوش مصنوعی: زندگی کوتاه و ناتوانی مانند یک حسرت کوچک است که به اندازه‌ی دیدن یک سوزن برای ما آزاردهنده و ناراحت‌کننده است.

هوش مصنوعی: اگر عنکبوتی در روز به غار وارد شود، آنگاه پرده‌داری می‌شود برای آن دو چشم که به دین نگاه می‌کنند.

هوش مصنوعی: عنکبوتی در تار خود گرفتار شده است و نمی‌داند که در آسمان، حتی یک دانه کوچک چه ارزشی دارد.

هوش مصنوعی: مردم با نور او روشن می‌شوند، اما خود او از هیچ کدام از درها نمی‌داند.

هوش مصنوعی: در تمام جهان، اگر به دنبال داستانی بگردی، داستان عنکبوت را پیدا کن که به زندگی جاودان اشاره دارد.

هوش مصنوعی: داستان مور ضعیف که در وضعیتی سخت و دردناک قرار دارد، همچنان برای من به عنوان یک نشانه و مثال قابل توجه است.

هوش مصنوعی: بهتر است که از تشنگی بمیری تا اینکه نام ما را بر زبان بیاوری.

هوش مصنوعی: اگر کسی به خاطر تنگدستی و کمبود شکر در زندگی‌اش احساس ناراحتی کند، در حقیقت او می‌خواهد برای خودش یک شکر بزرگتر و بهتر پیدا کند.

هوش مصنوعی: در دنیای ما، افرادی وجود دارند که عاشقانه در جستجوی عشق و حقیقت هستند، و همه آن‌ها با درد و اندوهی عمیق دست و پنجه نرم می‌کنند.

هوش مصنوعی: چرا از مور و مگس چیزی می‌خواهی؟ انگار هیچ کس غیر از ما را ندیده‌ای.

هوش مصنوعی: زمانی که ما صحبت کردیم، عمر ما به پایان رسیده و وقتی که به خود آمدیم، دیگر فرصتی نمانده است.

هوش مصنوعی: یک شاعر زنده دل به نزد مربی باهوش خود رفت و داستانی از گروهی از حیوانات وحشی را برای او نقل کرد.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت: حالتی که در آن هستی بسیار سخت و دشوار است، هر صفت و ویژگی که داشته باشی، مانند چیزی است که در دل پنهان شده و به‌راحتی قابل مشاهده نیست.

هوش مصنوعی: در هر موجودی صفات و ویژگی‌های زیادی وجود دارد، اما در نهایت، اصل و اساس آن شناخت است.

هوش مصنوعی: شناخت و آگاهی به حقیقت، به اصل یگانگی خداوند بستگی دارد، و در مسیر شناخت به یگانگی، از تفرقه و جدا افتادگی باید پرهیز کرد.

هوش مصنوعی: اگر مانند حیوانات وحشی در مسیر زندگی زیر پا قرار بگیری، به مدت ابد می‌توانی کمال جان را به دست آوری.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس نمی‌تواند به تو کمال و تمامیت روحی‌ات را بدهد، مگر اینکه خود را از هر آنچه که هست، پاک کنی.

هوش مصنوعی: وقتی تو خود را با عدد و شمارش می‌سنجی و به روابط دنیوی توجه داری، همه چیز برایت محدود و فانی به نظر می‌رسد. اما وقتی به حقیقت وجود فناپذیری نگاه کنی، درمی‌یابی که در نهایت همه چیز به یک حقیقت واحد و بی‌نهایت ختم می‌شود.