هوش مصنوعی: بیدل دیوانه به شدت گریه می‌کرد و کسی از او پرسید که چرا اینقدر اشک می‌ریزی.

هوش مصنوعی: گفت اگر من عریان باشم، وقتی به خودم نگاه می‌کنم، چون گرسنه هستم، می‌خواهم که چیزی بخورم.

هوش مصنوعی: اگرچه دیگران هوس نان تو را دارند، اما وقتی به سختی و محنت تو فکر می‌کنند، همانند سنگی به گریه می‌افتند.

هوش مصنوعی: گفت در نهایت چگونه می‌توانم به دهانی نگاه کنم که از آن بی‌نهایت گرسنگی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: من هم‌چون ابرهای بهار، اشک می‌ریزم و در حال حاضر به شدت غمگین هستم.