هوش مصنوعی: ابراهیم ادهم در مسیری که می‌رفت، ناگهان سواری را دید که به سمت او می‌آمد.

هوش مصنوعی: آبادانی از نظر او در جایی دیگر است؛ به همین دلیل به مکان قبرستان اشاره می‌کند و می‌گوید که آنجا در واقع نشان‌دهنده آبادانی واقعی است.

هوش مصنوعی: سوار از سمت او با خشم و عصبانیت، به شدت بر او ضربه زد و به وضوح آسیب رساند.

هوش مصنوعی: خون از سر و چهره‌اش جاری شد و به خاطر عشقش، خاک کوی او به رنگ گل درآمد.

هوش مصنوعی: زمانی که آن سوار به شهر نزدیک شد، مردم را دید که با عجله و اضطراب در حال حرکت هستند.

هوش مصنوعی: ابراهیم ادهم می‌گوید: "این عجله و شتاب برای چیست ای مردم؟"

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی به دانایی و آگاهی دست پیدا کنی، باید آماده و مجهز باشی، مانند اسبی که برای رسیدن به هدفش باید خوب تربیت شده باشد.

هوش مصنوعی: هرکس که خداوند را با دیدهٔ دل ببیند، در ظاهر و باطن خود از عذاب آن دنیا در امان خواهد بود.

هوش مصنوعی: مرد سوار از ویژگی‌های فردی سوال کرد، و زمانی که جواب را شنید، به شدت واماند و گریه‌اش گرفت.

هوش مصنوعی: حال خود را برای کسی بازگو می‌کنم که وقتی لباسش را درآوردم، دستم از خون ملتهب شد.

هوش مصنوعی: آن مرد خجالت‌زده شد و از آنجا برگشت، چون دید که او لباس‌هایش را می‌شوید.

هوش مصنوعی: او از درد و غم، اشک‌هایش را ریخت و به خاک افتاد و بسیار زاری کرد.

هوش مصنوعی: او از خداوند عفو خواست و خداوند هم او را بخشید. اما در نهایت، زمانی که صحبت به آن موضوع رسید، چرا اینگونه صحبت کردی؟

هوش مصنوعی: آدمی نمی‌تواند به طور کامل در زندگی‌اش آرامش و سعادت را بیابد مگر اینکه با یاد مرگ و حقیقت آن در مکان‌هایی که یادآور دنیای گذرا هستند، مواجه شود.

هوش مصنوعی: گورستان‌ها هر روز بیشتر ساخته و آباد می‌شوند، اما شهرها هر لحظه رو به ویرانی و خرابی می‌روند.

هوش مصنوعی: اگر همه جهان را آباد کنند، در نهایت می‌دانند که سرنوشت همه انسان‌ها به سمت مرگ و آرامگاه می‌رود.

هوش مصنوعی: من آنچه را که به تو گفتم، ای سوار نیکو، راست گفتم؛ تو نباید به خاطر خیال‌های نادرست نگران باشی.