هوش مصنوعی: سالک وقتی که به حقیقت و روشنی خورشید پی برد، بالاخره تصمیم گرفت که به سمت ماه برود.

هوش مصنوعی: بیا و به من بگو ای چشمهٔ درخشان که در مورد روزها و شب‌ها یاد گرفته‌ای.

هوش مصنوعی: در هر زمانی ممکن است در جایی دیگر باشی، گاهی سر بر افراز و گاهی به زمین بیفتی.

هوش مصنوعی: هر کسی که با محبت و زیبایی‌ات آشنا شود، ناگزیر به سمت تو می‌آید و دست به فال می‌زند؛ چرا که زیبایی و کمال تو آنقدر تأثیرگذار است که دل‌ها را مجذوب می‌کند.

هوش مصنوعی: در شب سیاه و تاریک، تو به تنهایی مسیر را پیش می‌روی و مشعلی زیبا در دست داری.

هوش مصنوعی: تو در اوج تاریکی شب، زندگی را به چالش کشیدی و باعث شدی گرگ تاریکی نتواند تسلط داشته باشد.

هوش مصنوعی: تو خیمه‌ای از نور داری و آن خیمه به وسیله‌ی طنابی که از نور ساخته شده، به جهانی پر از شلوغی و جنب و جوش وصل است.

هوش مصنوعی: چون سلیمان بر تو فرمانبردار است، پس روشنایی تو نیز از نور شادروان می‌باشد.

هوش مصنوعی: تو مانند سلیمان، به زیبایی و شکوه، دری باز کرده‌ای که همچون انگشتری از ماه نو درخشان است.

هوش مصنوعی: گویا تو با این ملکی که به دست آورده‌ای، توانسته‌ای معما یا مشکلی را حل کنی.

هوش مصنوعی: چشمانت را از انتظار پر کرده‌ای، پس خود را در سیاهی قرار نده و شرمنده باش.

هوش مصنوعی: اگر از رنج و درد من آگاهی، لطفاً نشانه‌ای به من بده که شب برای من به روز تبدیل شود.

هوش مصنوعی: گفت: ای کسی که سوال می‌کنی، زمان کار گذشته و پیش از ما، رهبر کاروان رفته است.

هوش مصنوعی: وقتی نتوانستم هیچ نشانه‌ای از قافله ببینم، چهره‌ام از اشک به شدت ملتهب و آزاردهنده شد.

هوش مصنوعی: در ابتدا، لحظه‌ای از خوشی و شادی را تجربه کردم، اما پس از آن، غم و اندوه بر دنیا سایه افکنده است.

هوش مصنوعی: در پایان هر ماه، دل غمگین و بی‌قرارم تحت نور خورشید زرد و خسته‌ای قرار می‌گیرد.

هوش مصنوعی: زمانی که آفتاب طلوع کند، روشنایی آن به شدت بر خرمنم تأثیر خواهد گذاشت و آتش سوزانی به وجود خواهد آورد.

هوش مصنوعی: گاهی جای من دهان شیر است و زمانی دیگر، کژدمی بر پای من می‌نشیند.

هوش مصنوعی: در برخی مواقع مانند داس، خوشه‌ها را درو می‌کنم و گاهی مانند سنگ آسیابی، در زندگی گاو را می‌سایم.

هوش مصنوعی: گاه بر حسب حق و انصاف، ما را به شدت و به قهر می‌کشند، و گاه به خوشی و راحتی، ما را از سر شوق و محبت می‌کشند.

هوش مصنوعی: در میان تمام این مشکلات و سختی‌ها، من با نور ماه ادامه می‌دهم و پیش می‌روم.

هوش مصنوعی: از چنین فردی چگونه می‌توان انتظار داشت که گره‌ای را بگشاید؟ به‌ویژه اگر خود او نیز در دلش مشکلی داشته باشد.

هوش مصنوعی: مسافر به نزد بزرگ سالخورده‌ای رفت و گاهی از حال خود گفت و گاهی حال او را بیان کرد.

هوش مصنوعی: پیر به او گفت: به خاطر ضعف حال، ماه هم از حال خود سرگردان و ناتوان مانده است و نه به کمال رسیده و نه نقصانی ندارد.

هوش مصنوعی: گاه چیزی آنقدر کوچک و بی‌اهمیت می‌شود که به نظر می‌رسد وجود ندارد، و گاهی نیز آنقدر بزرگ و درخشان می‌شود که توجه همه را به خود جلب می‌کند.

هوش مصنوعی: زمانی که توان تابش خورشید را ندارد، آسمان با این نقص و کمبود، داغی را بر چهره‌اش نشان می‌دهد.

هوش مصنوعی: شخصی که در دنبال اوست، گیج و سردرگم به جستجوی نشانه‌ای از او می‌پردازد تا به آنچه گم کرده است، دست یابد.

هوش مصنوعی: هرچند معشوقش زیبایی و کمال دارد، اما تاب و تحمل او در هیچ شرایطی کافی نیست.

هوش مصنوعی: به ناچار در نور نزدیکی او، انسان همواره در فانی مطلق از خود، ناپدید می‌شود.

هوش مصنوعی: وقتی عاشقی صبر و تحمل نداشته باشد، حتی یک لحظه وصال محبوبش هم نمی‌تواند او را آرام کند.

هوش مصنوعی: هر کسی که در عشق وارد شود، اگر برای او عشق به پایان نرسد، باید با تلاش و پشتکار بسیار، خون دل بخورد و زحمت بکشد.