هوش مصنوعی: پرنده‌ای زنگی زد و کمی پرواز کرد، سپس سرش را تکان داد و روی شاخه‌ای نشسته است.

هوش مصنوعی: وقتی سلیمان صدای آن پرنده را شنید، گفت شما می‌دانید که چه مشکلی برای او پیش آمده است.

هوش مصنوعی: بر روی درختی، گل‌های دنیای ناهنجار را جمع‌آوری کرده و از دل‌مشغولی‌های زندگی، به حال خود می‌گرید و ناله می‌کند که چرا باید این‌گونه زندگی کرد.

هوش مصنوعی: امروز به خاطر درد و سوزی که از دنیا دارم، حتی خورده‌ای از خرما را هم نچشیده‌ام.

هوش مصنوعی: دنیا چه بی‌ارزش است که برای شخصی مثل من تنها یک نیم خرما می‌دهد.

هوش مصنوعی: اگر کسی بخواهد به مقام و سلطنتی دست یابد، نباید به چیزهای کوچک و ناچیز مثل نیم خرما دل ببندد.

هوش مصنوعی: هر کس که از این دنیا پاک و رها شود، به نور مطلق و جاودان تبدیل می‌شود، حتی اگر به خاک برگردد.

هوش مصنوعی: هر کسی که از دنیا و مادیات فریبنده کمی داشته باشد، مانند سپیده‌دم که با صداقت خود روشنایی می‌آورد، بر جهان آگاهی و بینش بیشتری پیدا می‌کند.