هوش مصنوعی: مردی غمگین به پیش ذوالقرنین رفت و از او خواست که از پادشاه جهان یک درم نقره به او بدهد.

هوش مصنوعی: اگر شاه این واقعیت را بشنود، خواهد گفت: ای کسی که از من بی‌خبر هستی، چگونه می‌توانی چنین اندازه‌ای از سلطنت را طلب کنی؟

هوش مصنوعی: او می‌گوید که شهری را به من بده و گنجی را به من ارزانی کن تا کارهایم بدون زحمت انجام شود.

هوش مصنوعی: گفتند تو چقدر باید زنده باشی تا به تو این مقدار بدهند.

هوش مصنوعی: مسافر خسته و گم‌گشته وقتی به اینجا رسید، تمام تلاش و کوشش خود را به این مکان آورد.

هوش مصنوعی: هرگز نمی‌توانستم از او روی برگردانم، حتی اگر او خودش از من دور می‌شد، دل من آرام و ساکت نمی‌ماند.

هوش مصنوعی: بردن او در مسیر پیش روی غیرممکن بود، زیرا هیچ نشانه‌ای از وجود چنین مسیری برای بلندپایگان وجود نداشت.

هوش مصنوعی: عالم با چشمانش نگاه می‌کند و می‌بیند که خون از عرش تا گردون موج می‌زند و در هر زمان به نوعی خاصی به حرکت درمی‌آید. این تصویر نشان‌دهنده‌ی تلاطم و تغییرات عمیق در هستی است.

هوش مصنوعی: در این دنیا، میلیون‌ها عالم و دنیای پرهیجان وجود دارد که مناسب گریه و زاری نیست و جای نیرنگ و زورگویی هم نیست.

هوش مصنوعی: بنابراین، کیسه‌ای پر از ناله و زاری برداشت و در وسط شهر بدون کمک کسی به زاری و فریاد پرداخت.

هوش مصنوعی: او در ابتدا خود را از زنجیر و بند رهایی یافت و به همین دلیل به آسمان قد بلند رسید.

هوش مصنوعی: پند و خیالات در دل او غوغا کرده و به سرعت از بالا به سمت پایین کشیده شد.

هوش مصنوعی: در ابتدا، جبرئیل (فرشته وحی) آغاز را رقم زد و او مانند کسانی که در مسیر هستند، عطایای خدا را می‌جست.

هوش مصنوعی: در میدان جنگ می‌جنگید تا به پایان کار برسد. حالا داستان را از ابتدا بشنو.