هوش مصنوعی: شاهی به کوه رفت تا شکار کند و در آن زمان، بقراط در گوشه‌ای از غار زندگی می‌کرد.

هوش مصنوعی: مانند یک حیوان، گیاهی می‌خورد و از خوشی، به هر سو نگاه می‌کرد و بی‌خیال بود.

هوش مصنوعی: یک گروهی از نوکران یک نفر را دیدند که به راهی می‌رود و به او گفتند: "او مدت زیادی است که بی‌وقفه برای گرفتن مقام شاهی درخواست کرده است."

هوش مصنوعی: تا وقتی که تو در کنار او هستی، روز و شب از او دور می‌شوی و به دنبال او نخواهی آمد.

هوش مصنوعی: کسی که نفس خود را قانع و راضی نگه می‌دارد، در واقع به نوعی برتری و سلطنت بر زندگی خود دست یافته است.

هوش مصنوعی: بزرگترین پزشک تاریخ به شاه مغرور گفت: اگر تو از چیزهای ساده و طبیعی راضی باشی، نیازی به جستجوی چیزهای بزرگ و پر زرق و برق نداری.

هوش مصنوعی: چگونه می‌توانی برگی چون من، که رام و تسلیم شده‌ام، بسنده کنی؟ آیا نمی‌دانی که چه‌قدر آزاد و رها هستم؟

هوش مصنوعی: وقتی که کسی با این مقدار کم از زندگی راضی باشد، چه نیازی به پادشاهی دارد؟

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم با این ناآرامی‌ها و دل مالامال چه باید بکنم.

هوش مصنوعی: به معنای این است که تا زمانی که زنده‌ام، هر چه می‌خواهم در دسترس است و هیچ چیز نمی‌تواند مانع من شود.

هوش مصنوعی: زر چه استفاده‌ای برای من خواهد داشت اگر مانند قارون نباشم؟ حتی اگر به مقام و ثروت برسم، اما همچنان به دور از حقیقت و ارزش‌های واقعی زندگی باشم، چه فایده‌ای خواهد داشت؟

هوش مصنوعی: در زندگی‌ام، از لحظه‌های شیرین و خوش گذراندن لذت می‌برم و به دنبال شادی هستم.

هوش مصنوعی: زندگی هر روز به همین ترتیب می‌گذرد، چه در خوشی و چه در ناخوشی، در هر صورت زمان می‌گذرد.

هوش مصنوعی: زندگی که این‌گونه می‌گذرد، چه ارزشی دارد جز اینکه فقط نامی از آن باقی بماند، مانند بادی که می‌وزد و به سرعت ناپدید می‌شود.