عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۳۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: می بر افروزندم</p></div>
<div class="m2"><p>تا کشتن و سوختن در آموزندم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرگز چون شمع سایه نبود کس را</p></div>
<div class="m2"><p>از بهر چه میکُشند و میسوزندم</p></div></div>

فانوس خیال » تصویر 3457 - عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۳۰

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۵

شمارهٔ ۳۱

شمع آمد و گفت می بر افروزندم
تا کشتن و سوختن در آموزندم
هرگز چون شمع سایه نبود کس را
از بهر چه میکشند و میسوزندم

هوش مصنوعی: شمع به دیگران می‌گوید که مرا روشن کنند تا خود را بسوزانم و درس سوختن و کشتن را به دیگران بیاموزم. او می‌افزاید که هیچ‌کس مانند شمع سایه‌ای ندارد و از خود می‌پرسد که چرا باید او را بسوزانند و بکشند.

شمارهٔ ۲۹

شمارهٔ ۳۰

هوش مصنوعی: شمع گفت: من را روشن کنید تا دیگران را بیاموزم که چگونه بسوزند و عذاب بکشند.

شمع آمد و گفت: می بر افروزندم

تا کشتن و سوختن در آموزندم

هوش مصنوعی: هیچ‌کس همچون شمع نیست که سایه‌اش را حس کند؛ پس برای چه من را می‌سوزانند و می‌کشند؟

هرگز چون شمع سایه نبود کس را

از بهر چه میکُشند و میسوزندم

شمارهٔ ۳۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده