عطار » مختارنامه » باب چهل و هشتم: در سخن گفتن به زبان شمع » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شمع آمد و گفت: هر دم آتش بیش است</p></div>
<div class="m2"><p>وامشب تنم از گریه به روز خویش است</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر میگریم به زاری زار رواست</p></div>
<div class="m2"><p>تا غسل کنم که کشتنم در پیش است</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۳۱۰

شمارهٔ ۲

شمع آمد و گفت هر دم آتش بیش است
وامشب تنم از گریه به روز خویش است
گر میگریم به زاری زار رواست
تا غسل کنم که کشتنم در پیش است

هوش مصنوعی: شمع می‌گوید که به مرور زمان، آتش بیشتری پیدا می‌کند و امشب از شدت گریه، حال و روز خوشی ندارد. او می‌گوید اگر گریه کند، این کار طبیعی است، زیرا باید خود را پاک کند چرا که در پیش او مرگی انتظار می‌کشد.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: شمع گفت: هر لحظه شعله‌ام بیشتر می‌شود و امشب به خاطر گریه‌ام، حالت جسمی‌ام به گذشته برمی‌گردد.

شمع آمد و گفت: هر دم آتش بیش است

وامشب تنم از گریه به روز خویش است

هوش مصنوعی: اگر به خاطر غم و اندوه می‌گریم، این کار درست است، زیرا باید خود را پاکسازی کنم، چون مرگم نزدیک است.

گر میگریم به زاری زار رواست

تا غسل کنم که کشتنم در پیش است

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده