عطار » مختارنامه » باب چهل و هفتم: در معانیی كه تعلق به شمع دارد » شمارهٔ ۱۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تن جز به هوای تو قدم مینزند</p></div>
<div class="m2"><p>جان جز به ثنای تو قلم مینزند</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>بیچاره دلم که همچو شمعی همه شب</p></div>
<div class="m2"><p>میسوزد و میگرید ودم مینزند</p></div></div>

شمارهٔ ۱۲

تن جز به هوای تو قدم مینزند
جان جز به ثنای تو قلم مینزند
بیچاره دلم که همچو شمعی همه شب
میسوزد و میگرید ودم مینزند

هوش مصنوعی: این شعر به احساس شیدایی و عشق عمیق اشاره دارد. شاعر بیان می‌کند که بدن او فقط به خاطر معشوقش حرکت می‌کند و جانش تنها به خاطر یاد و ستایش او می‌نویسد. دل او مانند شمعی است که به خاطر عشق می‌سوزد و شبانه گریان است، یعنی دلتنگی و درد ناشی از عشق را احساس می‌کند.

شمارهٔ ۱۰

شمارهٔ ۱۱

هوش مصنوعی: وجود انسان تنها به خاطر عشق و تمنای تو حرکت می‌کند و جان او تنها به خاطر ستایش و ذکر نام تو نوشته می‌شود.

تن جز به هوای تو قدم مینزند

جان جز به ثنای تو قلم مینزند

هوش مصنوعی: دل من مثل شمعی است که در تمام شب می‌سوزد و گریه می‌کند و نفس‌نفس می‌زند.

بیچاره دلم که همچو شمعی همه شب

میسوزد و میگرید ودم مینزند

شمارهٔ ۱۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده