عطار » مختارنامه » باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد » شمارهٔ ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای چرخ ز دریوزهٔ تو میگریم</p></div>
<div class="m2"><p>وز خرقه پیروزهٔ تو میگریم</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>وی صبح چو بر همه جهان میخندی</p></div>
<div class="m2"><p>از خندهٔ هر روزهٔ تو میگریم</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۹۴

شمارهٔ ۲۸

ای چرخ ز دریوزه تو میگریم
وز خرقه پیروزه تو میگریم
وی صبح چو بر همه جهان میخندی
از خنده هر روزه تو میگریم

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از چرخ فلک و سرنوشت سخن می‌گوید و از سختی‌ها و مشکلاتی که با آنها مواجه است، ناله می‌کند. او همچنین به شادی‌های روزمره که ناشی از طلوع صبح است، اشاره کرده و می‌گوید که از این خنده و شادی هم به نوعی متاثر و نگران است. در مجموع، شاعر احساسات تلخی را نسبت به زندگی و سرنوشت ابراز می‌کند.

شمارهٔ ۲۶

شمارهٔ ۲۷

هوش مصنوعی: ای چرخ، من به خاطر زخم‌های زندگی‌ام اشک می‌ریزم و به خاطر لباس روحانی و زیبا و باطنی‌ات نیز گریه می‌کنم.

ای چرخ ز دریوزهٔ تو میگریم

وز خرقه پیروزهٔ تو میگریم

هوش مصنوعی: وقتی صبح می‌شود و تو به همه جهان لبخند می‌زنی، من از شادی و خوشحالی هر روزه‌ات، اشک می‌ریزم.

وی صبح چو بر همه جهان میخندی

از خندهٔ هر روزهٔ تو میگریم

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده