عطار » مختارنامه » باب چهل و ششم: در معانیی كه تعلّق به صبح دارد » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای صبح به یک نَفَس سبق چون بُردی</p></div>
<div class="m2"><p>روشن به شبِ تیره شبیخون بُردی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>دعوی کردی که صادقم دم دادی</p></div>
<div class="m2"><p>کاذب بودی به خنده بیرون بُردی</p></div></div>

شمارهٔ ۲

ای صبح به یک نفس سبق چون بردی
روشن به شب تیره شبیخون بردی
دعوی کردی که صادقم دم دادی
کاذب بودی به خنده بیرون بردی

هوش مصنوعی: در این اشعار، شاعر به زیبایی صبح اشاره می‌کند که با یک نفس، شب تاریک را روشن می‌سازد. او به صبح می‌گوید که ادعای صداقت کرده است، اما در واقع از صداقت دور بوده و با لبخندش حقیقت را پنهان کرده است.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: ای صبح، با یک دمِ نفس تو، مانند یک پیروزی، روشنایی را بر شب تاریک حمله کردی.

ای صبح به یک نَفَس سبق چون بُردی

روشن به شبِ تیره شبیخون بُردی

هوش مصنوعی: تو ادعا کردی که صادق هستی، اما با خنده‌ات نشان دادی که دروغ می‌گویی و حقیقت را پنهان کرده‌ای.

دعوی کردی که صادقم دم دادی

کاذب بودی به خنده بیرون بُردی

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده