عطار » مختارنامه » باب سی و هفتم: در صفت خط و خال معشوق » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خال تو که جاودان بدو بتوان دید</p></div>
<div class="m2"><p>بر روی تو روی جان بدو بتوان دید</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>گر مردمک دیدهٔ زیبائی نیست</p></div>
<div class="m2"><p>پس چون که همه جهان بدو بتوان دید</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۲۴

خال تو که جاودان بدو بتوان دید
بر روی تو روی جان بدو بتوان دید
گر مردمک دیده زیبایی نیست
پس چون که همه جهان بدو بتوان دید

هوش مصنوعی: این شعر به زیبایی و جاودانگی معشوق اشاره دارد. شاعر می‌گوید که خال معشوق در نگاه او جاودانه است و اگرچه ممکن است در صورت او زیبایی خاصی نباشد، اما تاثیری که بر جهان دارد باعث می‌شود که همه چیز در زیبایی او تجلی یابد. به عبارتی، حتی اگر به‌ظاهر نشانه‌ای از زیبایی وجود نداشته باشد، عشق و جذابیت او موجب می‌شود که همه چیز به سوی او جذب شود.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: هرگاه که زیبایی و جذابیت تو را ببینم، گویا که روح و جانم را به تماشا می‌گذارم و در آن جاودانگی را حس می‌کنم.

خال تو که جاودان بدو بتوان دید

بر روی تو روی جان بدو بتوان دید

هوش مصنوعی: اگر در چشم‌ها زیبایی وجود نداشته باشد، پس چرا با وجود این، می‌توان همه جهان را به واسطه او مشاهده کرد؟

گر مردمک دیدهٔ زیبائی نیست

پس چون که همه جهان بدو بتوان دید

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده