عطار » مختارنامه » باب سی و سوم: در شكر نمودن از معشوق » شمارهٔ ۵۰

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>جانا! همه راه، بر زبانم بودی</p></div>
<div class="m2"><p>در هر منزل مژده رسانم بودی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>ای جان و دلم! گر ز تو غایب گشتم</p></div>
<div class="m2"><p>هر جا که بُدم در دل و جانم بودی</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۸۷

جانا همه راه بر زبانم بودی
در هر منزل مژده رسانم بودی
ای جان و دلم گر ز تو غایب گشتم
هر جا که بدم در دل و جانم بودی

هوش مصنوعی: در این شعر، شاعر از عشق و محبت قابل توجهی که به محبوبش دارد سخن می‌گوید. او بیان می‌کند که در هر موقعیتی، یاد و حضور محبوبش را احساس می‌کند و حتی زمانی که دور از او است، در دلش همیشه او را دارد. به عبارت دیگر، این شعر نشان‌دهنده‌ی عمق رابطه و وابستگی عاطفی شاعر به معشوقش است.

شمارهٔ ۴۹

شمارهٔ ۵۰

هوش مصنوعی: عزیزم! در طول مسیر، همیشه تو را در کلامم داشتم و در هر مرحله به دیگران خبر خوشی از تو می‌دادم.

جانا! همه راه، بر زبانم بودی

در هر منزل مژده رسانم بودی

هوش مصنوعی: ای عشق و عزیزم! اگر از تو دور شدم، در هر جا که بودم، تو همیشه در دل و جانم حضور داشتی.

ای جان و دلم! گر ز تو غایب گشتم

هر جا که بُدم در دل و جانم بودی

شمارهٔ ۵۰

اطلاعات

برگردان به زبان ساده