عطار » مختارنامه » باب سی و یكم: در آنكه وصل معشوق به كس نرسد » شمارهٔ ۴۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>ای دل به امید هم نفس چند روی</p></div>
<div class="m2"><p>تو هیچ نیی درین هوس چند روی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>او خورشیدست از آسمان میتابد</p></div>
<div class="m2"><p>تو سایهٔ بر زمین سپس چند روی</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۲۲۶

شمارهٔ ۴۳

ای دل به امید هم نفس چند روی
تو هیچ نیی درین هوس چند روی
او خورشیدست از آسمان میتابد
تو سایه بر زمین سپس چند روی

هوش مصنوعی: در این ابیات شعر، شاعر از دل می‌خواهد که به امید هم نفس خود همچنان تلاش کند و مایوس نشود، چرا که در واقع آن دل هیچ چیز نیست. او به نور خورشید اشاره می‌کند که از آسمان می‌تابد، و در مقابل، دل را سایه‌ای بر زمین می‌داند که در مقایسه با خورشید، از مقام و ارزش کمتری برخوردار است. شاعر به نوعی ناپایداری و بی‌تناسبی میان هوس‌ها و واقعیت‌ها اشاره کرده است.

شمارهٔ ۴۱

شمارهٔ ۴۲

هوش مصنوعی: ای دل، به خاطر امید به هم‌نفسی، چند بار به چهره‌ی تو نگاه می‌کنی، در حالی که هیچ‌یک از این آرزوها به واقعیت نمی‌پیوندد.

ای دل به امید هم نفس چند روی

تو هیچ نیی درین هوس چند روی

هوش مصنوعی: او مانند خورشیدی است که از آسمان می‌تابد، در حالی که تو سایه‌ای بر زمین هستی. سپس در موقعیت‌های مختلف تغییر می‌کنی.

او خورشیدست از آسمان میتابد

تو سایهٔ بر زمین سپس چند روی

شمارهٔ ۴۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده