عطار » مختارنامه » باب بیست و چهارم: در آنكه مرگ لازم و روی زمین خاك رفتگان است » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>شیر اجلت چو درکمین خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>در خاک فتادنت یقین خواهد بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>در دور زمان مساز املاک و بدان</p></div>
<div class="m2"><p>قسمت ز زمان دو گز زمین خواهد بود</p></div></div>

شمارهٔ ۲

شیر اجلت چو درکمین خواهد بود
در خاک فتادنت یقین خواهد بود
در دور زمان مساز املاک و بدان
قسمت ز زمان دو گز زمین خواهد بود

هوش مصنوعی: این شعر به این موضوع اشاره دارد که زمان و مرگ اجتناب‌ناپذیر هستند. شاعر می‌گوید که وقتی زمان به پایان برسد، مال و املاک هیچ فایده‌ای نخواهند داشت و تنها یک مقدار زمین از آنِ انسان خواهد بود. در واقع، همه چیز به خاک می‌رسد و در نهایت، برتری و ثروت در برابر مرگ معنایی ندارد.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: زمانی که اجل تو به سراغت بیاید، یقیناً در خاک خواهی افتاد.

شیر اجلت چو درکمین خواهد بود

در خاک فتادنت یقین خواهد بود

هوش مصنوعی: در طول زمان، به اموال و دارایی‌ها وابسته نشوید، زیرا در نهایت، تنها دو متر زمین از آن شما خواهد بود.

در دور زمان مساز املاک و بدان

قسمت ز زمان دو گز زمین خواهد بود

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده