عطار » مختارنامه » باب بیست و سوم: در خوف عاقبت و سیری نمودن از عمر » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>چون نشنودی ز یک مسافر که چه بود</p></div>
<div class="m2"><p>کی بشناسی اول و آخر که چه بود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هرحکم که کردهاند، در اول کار،</p></div>
<div class="m2"><p>آگاه شوی در دم آخر که چه بود</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۱۸۵

شمارهٔ ۲

چون نشنودی ز یک مسافر که چه بود
کی بشناسی اول و آخر که چه بود
هرحکم که کردهاند در اول کار
آگاه شوی در دم آخر که چه بود

هوش مصنوعی: این ابیات به این معنا هستند که وقتی انسان از یک مسافر (یا کسی که تجربه کرده) چیزی نمی‌داند، نمی‌تواند مفهوم واقعی یک موضوع را درک کند. برای درک درست، باید هم از آغاز و هم از پایان یک مسئله آگاه بود. هر تصمیمی که در ابتدای کار گرفته می‌شود، بعداً ممکن است روشن شود که چه نتیجه‌ای داشته و چه معنایی دارد.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: وقتی از یک مسافر نشنیدی که چه بر او گذشته، چگونه می‌توانی آغاز و پایان آنچه را که بوده بشناسی؟

چون نشنودی ز یک مسافر که چه بود

کی بشناسی اول و آخر که چه بود

هوش مصنوعی: هر قانونی که وضع کرده‌اند، در آغاز کار ممکن است متوجه نشوی، اما در پایان خواهی فهمید که چه نتایجی داشته است.

هرحکم که کردهاند، در اول کار،

آگاه شوی در دم آخر که چه بود

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده