عطار » مختارنامه » باب بیست و یكم: در كار با حق گذاشتن و همه از او دیدن » شمارهٔ ۲۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>هر دل که زحکم رفته فرسوده شود</p></div>
<div class="m2"><p>افسوس که فرسودهٔ بیهوده شود</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>زیرا که هر آنچه بودنی خواهد بود</p></div>
<div class="m2"><p>گر جهد کنی ور نکنی بوده شود</p></div></div>

شمارهٔ ۲۲

هر دل که زحکم رفته فرسوده شود
افسوس که فرسوده بیهوده شود
زیرا که هر آنچه بودنی خواهد بود
گر جهد کنی ور نکنی بوده شود

هوش مصنوعی: این شعر به این مفهوم اشاره دارد که هر قلبی که از اندوه و غصه خسته و فرسوده شود، متأسفانه ممکن است این خستگی بی‌فایده باشد. زیرا هر چیزی که قرار است محقق شود، بالاخره به وقوع خواهد پیوست، چه تلاش کنی و چه نکنی.

شمارهٔ ۲۰

شمارهٔ ۲۱

هوش مصنوعی: هر دلی که از دست حکمت و اندیشه دور شود، دچار تباهی و ویرانی می‌شود. افسوس که این ویرانی بی‌دلیل و بی‌فایده است.

هر دل که زحکم رفته فرسوده شود

افسوس که فرسودهٔ بیهوده شود

هوش مصنوعی: هر چیزی که قرار است اتفاق بیفتد، رخ خواهد داد. حتی اگر تلاش کنی یا نکرده باشی، آن اتفاق می‌افتد.

زیرا که هر آنچه بودنی خواهد بود

گر جهد کنی ور نکنی بوده شود

شمارهٔ ۲۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده