عطار » مختارنامه » باب دوم: در نعت سیدالمرسلین صلّی اللّه علیه و سلّم » شمارهٔ ۱۲

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا هست ز انگشت تو مه را راهی</p></div>
<div class="m2"><p>میبشکافد ماه فلک، هر ماهی</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تا روز قیامت که درآید از پای</p></div>
<div class="m2"><p>دستش گیرد چون تو شفاعت خواهی</p></div></div>

مختارنامه مجموعه رباعیات به تصحیح محمدرضا شفیعی کدکنی - فرید الدین عطار نیشابوری - تصویر ۹۳

شمارهٔ ۱۳

تا هست ز انگشت تو مه را راهی
میبشکافد ماه فلک هر ماهی
تا روز قیامت که درآید از پای
دستش گیرد چون تو شفاعت خواهی

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که تا زمانی که انگشت تو موجود است، ماه می‌تواند راهی را بگشاید و هر ماه، آسمان را همانند تو شفاعت خواهد کرد. همچنین اشاره دارد که در روز قیامت، وقتی که زمان خاصی فرا برسد، دست کسی مانند تو خواهد بود که شفاعت کند.

شمارهٔ ۱۱

شمارهٔ ۱۲

هوش مصنوعی: تا زمانی که انگشت تو در کار باشد، ماه در آسمان هر بار راهی را می‌شکافد.

تا هست ز انگشت تو مه را راهی

میبشکافد ماه فلک، هر ماهی

هوش مصنوعی: تا روز قیامت که بر پا می‌ایستد، دستش را خواهد گرفت و چون تو درخواست شفاعت کنی.

تا روز قیامت که درآید از پای

دستش گیرد چون تو شفاعت خواهی

شمارهٔ ۱۲

اطلاعات

برگردان به زبان ساده

حاشیه ها