عطار » مختارنامه » باب نوزدهم: در ترك تفرقه گفتن و جمعیت جستن » شمارهٔ ۲۷

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>تا با تو، تویی بود، کجا گیری تو</p></div>
<div class="m2"><p>از کس سخنی به صدق نپذیری تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>هر لحظه که بیحضور او خواهی بود</p></div>
<div class="m2"><p>کافر میری آن دم اگر میری تو</p></div></div>

تا با تو تویی بود کجا گیری تو
از کس سخنی به صدق نپذیری تو
هر لحظه که بیحضور او خواهی بود
کافر میری آن دم اگر میری تو

هوش مصنوعی: این شعر به نوعی به رابطه بین انسان و معشوق اشاره دارد. شاعر می‌فرماید که وقتی معشوق (یا خدا) در کنار ما نیست، حالتی از بی‌محتوایی و کفر به ما دست می‌دهد. در واقع، او به این نکته می‌پردازد که نبود معشوق باعث سردرگمی و فقدان معنا می‌شود و تأکید می‌کند که در غیاب او، انسان دیگر نمی‌تواند به راستی و صداقت در زندگی پایبند باشد.

شمارهٔ ۲۶

شمارهٔ ۲۷

هوش مصنوعی: تا وقتی که تو خودت را با من مقایسه می‌کنی، هیچ‌وقت نمی‌توانی از هیچ‌کس سخنی را به‌راستی قبول کنی.

تا با تو، تویی بود، کجا گیری تو

از کس سخنی به صدق نپذیری تو

هوش مصنوعی: هر زمانی که در غیاب او هستی، در واقع کافر می‌شوی، اگر هم در آن لحظه بروی.

هر لحظه که بیحضور او خواهی بود

کافر میری آن دم اگر میری تو

شمارهٔ ۲۷

اطلاعات

برگردان به زبان ساده