عطار » مختارنامه » باب شانزدهم: در عزلت و اندوه و درد وصبر گزیدن » شمارهٔ ۱

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>خواهی که ز پرده محرم آیی بیرون،</p></div>
<div class="m2"><p>در پرده نشینی و کم آیی بیرون،</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>چون موی که از خمیر بیرون آید،</p></div>
<div class="m2"><p>از هژده هزار عالم آیی بیرون</p></div></div>

شمارهٔ ۲

خواهی که ز پرده محرم آیی بیرون
در پرده نشینی و کم آیی بیرون
چون موی که از خمیر بیرون آید
از هژده هزار عالم آیی بیرون

هوش مصنوعی: این شعر بیانگر این است که اگر فردی می‌خواهد از حالت پنهانی و پرده‌نشینی بیرون بیاید و خود را نشان دهد، لازم است که از حالت کنونی خود خارج شود. شاعر به تشبیه موهایی اشاره می‌کند که از خمیر بیرون می‌آیند و نشان می‌دهد که برای ظهور و بروز واقعی، باید از تمام محدودیت‌ها و پرده‌ها عبور کرد تا به حقیقت و آزادی دست یافت.

شمارهٔ ۱

هوش مصنوعی: اگر می‌خواهی از حالت پنهانی و راز آلود خارج شوی، باید از جایگاه پنهان خود بیرون بیایی و کمتر در پرده بمانی.

خواهی که ز پرده محرم آیی بیرون،

در پرده نشینی و کم آیی بیرون،

هوش مصنوعی: همان‌طور که مویی که از خمیر خارج می‌شود، از دنیای زیادی خارج می‌شود، انسان نیز می‌تواند از جهان‌های مختلف و تجربیات گوناگون عبور کند.

چون موی که از خمیر بیرون آید،

از هژده هزار عالم آیی بیرون

شمارهٔ ۱

اطلاعات

برگردان به زبان ساده