عطار » مختارنامه » باب سیزدهم: در ذمِّ مردمِ ب‍یحوصله و معانی كه تعلّق به » شمارهٔ ۱۴

<div class="b" id="bn1"><div class="m1"><p>از مال همه جهان جوی داری تو</p></div>
<div class="m2"><p>وز خرمن عالم دروی داری تو</p></div></div>
<div class="b" id="bn2"><div class="m1"><p>تو مرد عیان نهای که از هرچه که هست</p></div>
<div class="m2"><p>گر خواهی وگرنه پرتوی داری تو</p></div></div>

شمارهٔ ۱۵

از مال همه جهان جوی داری تو
وز خرمن عالم دروی داری تو
تو مرد عیان نهای که از هرچه که هست
گر خواهی وگرنه پرتوی داری تو

هوش مصنوعی: شاعر در این بیت به ارزش و بزرگی وجود انسان اشاره دارد. او می‌گوید که اگرچه انسان می‌تواند از تمام دارایی‌ها و ثروت‌های جهان بهره‌برداری کند، اما در نهایت، ارزش واقعی او به درک و آگاهی‌اش بستگی دارد. انسان می‌تواند از هر چیزی که وجود دارد، استفاده کند یا نه، اما درون او همواره نوری از معرفت و حقیقت وجود دارد.

شمارهٔ ۱۳

شمارهٔ ۱۴

هوش مصنوعی: تو به دنبال سرمایه و دارایی همه جهان هستی، در حالی که از خزانه و نعمت‌های این دنیا چیزی در دست داری.

از مال همه جهان جوی داری تو

وز خرمن عالم دروی داری تو

هوش مصنوعی: تو انسانی هستی که در نهایت، همه چیز را می‌شناسی و اگر بخواهی می‌توانی به آن دسترسی پیدا کنی، و اگر نخواهی هم، نوری از علم و آگاهی در وجودت وجود دارد.

تو مرد عیان نهای که از هرچه که هست

گر خواهی وگرنه پرتوی داری تو

شمارهٔ ۱۴

اطلاعات

برگردان به زبان ساده