هوش مصنوعی: پس از این چالشی که در آن هستی، همیشه با درد و حسرت روبه‌رو خواهی شد.

هوش مصنوعی: هر لحظه در اینجا مانند تیری است که به سمت تو پرتاب می‌شود و هر دم در اینجا به نوعی خسارت و افسوس به تو وارد می‌کند.

هوش مصنوعی: درد و رنجی وجود دارد که لحظه‌ای آرام نمی‌نشیند و نه روز را حس می‌کند و نه شب را.

هوش مصنوعی: از هر موی این فرد، به جای اینکه خون به وسیله تیغ بریزد، احساسات و دردهای عمیقی جاری است که نشان‌دهنده‌ی زخم‌های عاطفی او می‌باشد. افسوس که چنین حالتی به وجود آمده است.

هوش مصنوعی: مردی که در آتش و درد جانش می‌سوزد، ممکن است که ظاهراً سرد و بی‌احساس به نظر برسد، اما در عمق وجودش، رنج و زخم‌هایی پنهان دارد که هیچ‌کس از آن‌ها خبر ندارد.

هوش مصنوعی: وقتی مردی به این نقطه می‌رسد، در حیرت و سردرگمی فرو می‌رود و راهی را که باید برود، گم کرده است.

هوش مصنوعی: هرچه مفهوم یکتاپرستی و وحدت بر دل او نقش ببندد، همه چیز از او محو و ناپدید می‌شود و حتی خود او نیز به نوعی گم می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر از تو بپرسند که آیا در حال مستی یا عدم وجودی، می‌توانی به سادگی بگویی که هستی یا نیستی.

هوش مصنوعی: این بیت به بررسی موقعیت‌ها و حالت‌های مختلف اشاره دارد. آیا فرد درون‌گرا است یا برون‌گرا؟ آیا در موقعیت‌های پنهان قرار دارد یا در واضح و آشکار؟ در نهایت، به نوعی انتخاب و تفکیک میان این حالات پرداخته می‌شود.

هوش مصنوعی: ای فانی، ای جاودانه، یا هر دو هستی، یا نه هیچ کدام از این‌ها، فقط تویی.

هوش مصنوعی: او می‌گوید که اصلاً نمی‌دانم من چه چیزی هستم و حتی نمی‌دانم که آیا نمی‌دانم.

هوش مصنوعی: من عاشق شده‌ام، اما نمی‌دانم عاشق چه کسی هستم. نه به مذهب مسلمانان تعلق دارم و نه به مذهب کافران، پس وضعیت من چه خواهد بود؟

هوش مصنوعی: من درباره عشق خود هیچ اطلاعی ندارم، اما دلی پر از عشق دارم و در عین حال خالی از هر چیز دیگر.