هوش مصنوعی: یک مرد دیوانه با دل شجاع و بی‌پروا در حال حرکت است و در حالی که برهنه است، دیگران با لباس‌های آراسته و زیبا در اطراف او هستند.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، مانند دیگران صورت و ظاهری محکم به من بده و مرا خوشحال و خرم کن.

هوش مصنوعی: صدا زد و گفت: ای اهل زمین، من نور و گرما را به شما هدیه کردم، پس از آن بهره‌مند شوید.

هوش مصنوعی: ای پروردگار، تا کی باید عذاب تو را تحمل کنم؟ نمی‌توانم بدون تو تاب بیاورم، حتی گرمای خورشید را هم برانهام.

هوش مصنوعی: گفت که ده روز دیگر صبر کن تا بدون هیچ حرفی یک لباس به تو هدیه دهم.

هوش مصنوعی: پس از گذشت ده روز، مردی که در آتش سوخته بود، لباسی را که دوخته شده بود، به همراه آورد.

هوش مصنوعی: او به طور قابل توجهی مورد محبت و بخشش قرار گرفته است، به طوری که این محبت فراتر از تصور می‌رود، زیرا این بخشنده خود شخصی فقیر و نیازمند است.

هوش مصنوعی: مرد دیوانه گفت: ای کسی که به اسرار آگاهی، تو از روزی که پارچه‌ای کهنه به تن کرده‌ای، ندانسته خود را در قید و بند قرار داده‌ای.

هوش مصنوعی: در صندوق‌چه‌ات تمام جام‌ها خراب شد، زیرا همه چیزهایی که فرسوده هستند، نیاز به ترمیم و بازسازی دارند.

هوش مصنوعی: تو هزاران تکه پارچه را به هم دوخته‌ای، این مهارت را از چه کسی آموخته‌ای؟

هوش مصنوعی: رسیدن به مقام و قرب الهی کار ساده‌ای نیست، بلکه باید خود را در مسیر او humble و فروتن کرد.

هوش مصنوعی: بسیاری از انسان‌ها به این درگاه آمده‌اند؛ برخی از آنها از دور به اینجا رسیده و پس از آزمایش‌های سخت و کشمکش‌های مختلف، یا به نتیجه‌ای خوب دست یافته‌اند یا در این راه از بین رفته‌اند.

هوش مصنوعی: پس از سال‌ها تلاش و سیری در مسیر زندگی، وقتی به هدفی رسید، اندوه و حسرت بر دلش حاکم شد، زیرا چیزی که می‌خواست و آرزویش را داشت، در نهایت به دست نیاورد.