هوش مصنوعی: روزی، پادشاهی با اخلاق نیک، به یکی از خادمانش میوه‌ای پاداش داد.

هوش مصنوعی: غلامی میوه‌ای از او می‌خورد که به نظر می‌رسد از آن به مراتب خوشمزه‌تر از غذایی است که قبلاً خورده بود.

هوش مصنوعی: از خوشحالی که خدمت‌گزارش از او پذیرایی می‌کند، آن پادشاه را در دل آرزو می‌کرد.

هوش مصنوعی: یک نوکر به من گفت که یک نیمه از آن غذا را به من بده، چون تو خیلی خوش‌خوراکی و از این خوراک لذت می‌بری.

هوش مصنوعی: شاه میوه‌ای را دریافت کرد و وقتی آن را چشید، مزه‌اش تلخ بود. به همین خاطر ابروهایش را در هم کشید.

هوش مصنوعی: گفت هرگز ای بنده، این چه کاری است که انجام شد و چرا این چنین تلخی به این شیرینی تبدیل شد؟

هوش مصنوعی: یک فرد به پادشاه گفت: ای شهریار، وقتی هدیه‌ای از دستان تو دیدم، خیالی پر از خوشحالی و شگفتی در دلم شکل گرفت.

هوش مصنوعی: اگر میوه‌ای از دستانت تلخ می‌آید، نمی‌دانم چه راهی برای بازگرداندن آن وجود دارد.

هوش مصنوعی: هر لحظه که از دست تو برایم ثروتی به دست می‌آید، چگونه ممکن است که با یک تلخی، دلم را بیازاری؟

هوش مصنوعی: وقتی تحت فشار و سختی تو هستم، دیگر تلخی و زخم‌های تو نمی‌تواند مرا آزار دهد.

هوش مصنوعی: اگر در مسیر عشق و راه او دچار زحمت و درد شوی، باید این را بدانستی که همین زحمت و درد، گنجی ارزشمند است.

هوش مصنوعی: کار او به گونه‌ای پیچیده و معکوس شده است که اگر تو هم به همان شیوه عمل کنی، نتیجه‌اش همین خواهد شد.

هوش مصنوعی: پخته‌ها و دانایان وقتی که به راه درست گام گذاشته‌اند، چه کسی توانسته بدون درد و رنج به هدفی دست یابد؟

هوش مصنوعی: تا وقتی که بر سر سفره نان و نمک نشسته‌اند، بدون دل و جرأت هیچ‌کدام نان خالی را هم نمی‌شکنند.