فکر میکنم مصراع دوم بیت ششم این طور صحیح باشه:
زانکه زاد و بود من در آب بود

منم با احسان موافقم.به متن مراجعه نکردم.ولی برای هماهنگی وزن

«شستم از دل کاب همدم داشتم» نه هم دم. (تصحیح روشن)
---
پاسخ: با تشکر، تصحیح شد.

مقصود از سه بیت زیر در شعر چیست؟
1- من ره وادی کجا دانم برید - زانک با سیمرغ نتوانم پرید
2- آنک باشد قلهٔ آبش تمام - کی تواند یافت از سیمرغ کام
3- چند باشد همچو آب روشنت - روی هر ناشسته رویی دیدنت

@ مهران،
از منطق الطیر به تصحیح جناب شفیعی کدکنی
1- من ره وادی کجا دانم بُرید
2- قُلّه : سبوی بزرگِ آب، هر قله برابر است با یک خم یا سبوی بزرگ آب و اشاره است به حدیثی که مبنای آرای فقهی است در باب کُرّ (مبلغ آبی که از تلاقی با شیء نجس نجس نشود). و حدیث این است:
چون آب به اندازه دو قله (خم یا سبوی بزرگ) رسد نجس نشود...
3-روشنت : روشن تو را
ناشسته روی: شخص پلید و ناپاک

با سلام، اتفاقا توی این مصرع «شستم از دل کاب همدم» داشتم چون کلمه‌ی «دَم» بطور خاصی معناهای زیادی داره و همچنین دم دادن و دم گرفتن در بین عارفین وجود داره و کلمه‌ی همدم بیت رو به طور عجیبی سبک میکنه در مقابل مابقی ابیات عطار، پس کلمه‌ی دم صحیح تر بنظر میرسه هم به معنای بلادرنگ و «در همان زمان» و هم به معنای «دم» در بین عارفین، و هم اینکه داره میگه از دلم چیزی رو زدودم شبیه به یجور بیماری اگر به زنگار های دلش نگاه کنیم، دم یا دم کرده هم میتونه یجور دارو باشه پس سه معنا توی این درومد که با کلمه همدم کاهش پیدا میکنه و یک معنی میشه... نظر شما چیه؟

قُلّه: سبوی بزرگ، کوزه