هوش مصنوعی: آن گاه که دلبر عاشقان به سوالشان پاسخ داد، گفت: در اینجا راهی برای عاشقان وجود ندارد که پنهان باشد.

هوش مصنوعی: همه چیز مشخص است، من به طور مداوم در حال حرکت به سمت وجود اصلی هستم و همه اجزا را به سوی آن هدایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: اول از عشق تو برایت صحبت می‌کنم، سپس به ناگفته‌هایی دربارهٔ فنا و زوال تو می‌پردازم.

هوش مصنوعی: تو به دنبال عشق هستی و می‌خواهی چیزهایی را که من می‌دانم بشنوی، پس ای کهن‌سال، به این معانی گوش بده.

هوش مصنوعی: تو در این مسیر مدت‌ها با سالکان بودی و از آن‌ها چیزهای زیادی آموختی.

هوش مصنوعی: تو بارها سخن گفتی و دوباره نیز گفتی، اما با این افراد تو از هر رازی پرده برداشتیم.

هوش مصنوعی: بسیاری درباره عشق در اینجا صحبت می‌کنند تا اینکه این معما و راز را آشکار کنند.

هوش مصنوعی: عشق واقعی تنها برای من مناسب است، ای سالک بزرگ، زیرا در عشق هیچ راه چاره‌ای وجود ندارد.

هوش مصنوعی: عشق در این مکان تنها یک مفهوم نیست؛ نگاه کن که همه جا مملو از عشق است، از سر تا سر.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره به این دارد که افرادی که در عشق مجازی و خیالی غوطه‌ور هستند، از آن عشق و احساسات برای بازی کردن و سرگرمی استفاده می‌کنند. به عبارت دیگر، عشق برای آن‌ها تبدیل به یک تفریح شده است که از آن لذت می‌برند.

هوش مصنوعی: عشق واقعی، تمام عشق من است که در این مسیر تاریک، هر کس دیگری که به من وارد می‌شود، نورانی و روشن می‌شود.

هوش مصنوعی: از عشق تو تمامی رازها را به تو نشان می‌دهم، شاید که راهی برای پیدایش اینجا به وجود آید.

هوش مصنوعی: در عشق من، تو باید بدانی که اینجا واقعیت چیست و چه کسی راهنما و صاحب دستور است.

هوش مصنوعی: من تو را بخشیده‌ام، ولی نمی‌خواهم که به خاطر این بخشش خود را برتر و مغرور بدانی. عشق من را برای بازی و سرگرمی ندان.

هوش مصنوعی: اگر از عشق خواسته‌ای، باید بدانی که عشق یعنی ما را در اینجا به زندگی و جانی دوباره برساند و این امر برای ما روشن و مسلم است.

هوش مصنوعی: من در اینجا عاشق هستم و به تو می‌گویم که آماده‌ام از عشق خود بگذرم.

هوش مصنوعی: عشق من به این مکان باعث شده است که از دنیای مادی دور شوم و از سخن گفتن با دنیا بپرهم.

هوش مصنوعی: عشقی در وجود من نهفته است که با تمام وجودم، حتی جان و دل، به دنبالش هستم. امیدوارم تو نیز آن مسیر را بپیمایی و به مقصد خاصی برسی.

هوش مصنوعی: من در این دنیا در عشق خود به قدری غرق هستم که دیدن پروردگار را بر دیدن خودم ترجیح می‌دهم.

هوش مصنوعی: من تصمیم گرفته‌ام که تمام وجودم را در اینجا به آتش بکشم و به این ترتیب، به حقیقتی از بندگی خود در این مکان پی بردم.

هوش مصنوعی: عشق من به حقیقت، فقط در مورد تو نیست و من بارها این را به تو می‌گویم، ای دوست.

هوش مصنوعی: من در اینجا حاضرم و فدای تو هستم، پس به دور و بر خود نگاهی بینداز؛ همه ما در این جا چه به عنوان بنده و چه به عنوان پادشاه، با هم هستیم.

هوش مصنوعی: خدای من، رفتارت را در پاکی و خلوص نظاره می‌کند، تو مانند من، در این راه تلاش می‌کنی.

هوش مصنوعی: من نمی‌دانم که در این جهان و در این مکان چه هستم؛ آیا واقعیت من جسم است یا نور جانم.

هوش مصنوعی: من خدایم، و در جلوه‌ام از شوق و اطمینانی که دارم، حتی اگر به خطر بیفتم.

هوش مصنوعی: من خدایم و در اینجا راهنمایی می‌کنم، هر کسی را که بخواهم، به سوی جاده‌ای روشن هدایت می‌کنم.

هوش مصنوعی: خدای من، که به خاطر او در اینجا گاهی کارهای ناپسند دیده‌ام، به خودم می‌گویم و از خودم می‌شنوم.

هوش مصنوعی: خدای من، در واقع، من به تو وابسته‌ام و برای نگه‌داشتن تو در دل خود تلاش می‌کنم.

هوش مصنوعی: خدای من در وجود و در دل من است، و من می‌توانم هر کسی را که بخواهم به او وصل کنم.

هوش مصنوعی: خداوند منبع و نماینده دو جهان است و من در این لحظه انسان را شناختم.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که اینجا حقیقت مطلق حق است، اما در اینجا سخنی است که نشان‌دهنده آن است.

هوش مصنوعی: من با دست خودم حقیقت را نمایان می‌کنم و در تمام وجودم می‌گویم که من به‌راستی معبودی هستم.

هوش مصنوعی: من حقیقت را به وضوح بیان می‌کنم و در عین حال اسرار درونی خود را در خفا نگه می‌دارم.

هوش مصنوعی: در دل من رازهای پنهانی وجود دارد که من به خوبی می‌دانم و می‌توانم نیاز هر فردی را درک کنم.

هوش مصنوعی: من نمی‌گویم که این سر (آغاز و پایان) مطلقاً حقیقت است، بلکه آن‌که یقین به حقیقت دارد، این را می‌گوید.

هوش مصنوعی: درون جمله‌ام، بی‌نیازی را به نمایش می‌گذارم و در اینجا با عشق بازی می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در تلاش هستم تا مفهوم عمیق را به شیوه‌ای زیبا و آراسته بیان کنم، زیرا در درونم معنایی دارم که به صورت ظاهری و ظاهری شکل گرفته است.

هوش مصنوعی: در اینجا رازهایی را فاش کرده‌ام، همه چیز در حال نمایش است و من به دیدار هنرمند رفته‌ام.

هوش مصنوعی: من هنرمند اینجا هستم و تصویری را خلق کرده‌ام، اما زمانی که آن را به پایان رساندم، خودم آن را خراب کردم.

هوش مصنوعی: من یک نقاش هستم و می‌توانم هر تصوری که دوست دارم را بر روی بوم پیاده کنم.

هوش مصنوعی: از نظر من همه درهم‌ریخته و ناآرام‌اند، در حالی که من با تمام وجودم، دانایی و یقین را در دل و جان خود دارم.

هوش مصنوعی: هر چیزی که بخواهم، می‌توانم. می‌خواهم همه‌ی ذرات را روشن کنم.

هوش مصنوعی: هر شکلی که در اینجا به خود گرفتم، همه در عشق به من پاسخ دادند.

هوش مصنوعی: آن‌ها آگاه شدند و من در مورد رازها با آن‌ها صحبت کردم و در این باره گفتم.

هوش مصنوعی: در دل هر جمله‌ای که بیان می‌کنم، همه چیز را با صدای بلند گفته‌ام، از ابتدا تا انتها.

هوش مصنوعی: من نه از پایان کار خبر دارم و نه از آغاز آن. گرچه بینا هستم، اما توانایی شنیدن و دیدن واقعیات را ندارم.

هوش مصنوعی: در دل این کلام، عشق من به روشنی نمایان شد و من از این باغ زیبا به آن پی بردم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم در اینجا عشق و احساساتم را با صراحت بیان کنم تا آنکه صاحب راز از آن آگاه شود.

هوش مصنوعی: هرچند که من به صورت ظاهری در اینجا حضور دارم، اما در واقع کسی از وجود واقعی من آگاه نیست.

هوش مصنوعی: من به خوبی می‌دانم که در اینجا رازهایم را برملا می‌کنم و هر چیزی را با صدای بلند بیان می‌کنم.

هوش مصنوعی: من در اینجا با لحنی متفاوت و به گونه‌ای دیگر از اسرار و رازها صحبت می‌کنم.

هوش مصنوعی: من به همراه همه هستم، اما آنها نمی‌دانند که من کیستم و در نتیجه، در حیرت از من باقی می‌مانند.

هوش مصنوعی: من اینجا هستم و تو را به خودم دعوت کرده‌ام؛ در حالی که این احساس عمیق و پنهانی در درونم باقی مانده است.

هوش مصنوعی: در این مکان، من همچنان در حال نمایش و بیان خودم هستم، اما در نهایت تصمیم دارم این نمایش را به پایان برسانم.

هوش مصنوعی: وقتی که این پرده را کنار بزنم و چهره را نمایان کنم، همه کسانی که گم شده‌اند را دوباره معرفی خواهم کرد.

هوش مصنوعی: می‌خواهم چیزی را نشان دهم که در اینجا گم کرده‌ام، تا به طور کامل آنچه بودم را پیدا کنم.

هوش مصنوعی: در لحظه پایانی، همه چیز را به خاک سپرم و اینجا را به کلی پاک کنم.

هوش مصنوعی: می‌خواهم تو را در خاک بیاورم و در خونت بگردانم، کسی را که می‌خواهم همه‌چیز را از دل برون بیاورد.

هوش مصنوعی: حقیقت در ویژگی‌ها و صفات به گونه‌ای است که همه چیز را به سمت ذات و وجود اصلی‌اش راهنمایی می‌کند.

هوش مصنوعی: حقیقت پیوستگی و اتحاد، مرحله نهایی کار است، اما روح و essence من در ویژگی‌ها و صفاتی که دارم، جلوتر از این مرحله قرار دارد.

هوش مصنوعی: چون جان من به پایان برسد، مرا به حضور حق نزدیک خواهد کرد.

هوش مصنوعی: این بیت به این معناست که وقتی کسی از معشوق دور می‌شود و او را نمی‌بیند، عشق و ارتباط واقعی بین‌شان بیشتر خود را نشان می‌دهد. در واقع، وجود معشوق در غیبت و دوری او برای عاشق بیشتر احساس می‌شود و عمق عشق آشکار می‌گردد.

هوش مصنوعی: من به سوی ذات اول می‌روم و ویژگی‌هایم را ناپدید می‌کنم و سپس به سوی خودم می‌روم.

هوش مصنوعی: هر زمان که بخواهی به سمت من برگردی، قبل از این کار به پایان و شروع کارها خوب نگاه کن.

هوش مصنوعی: زمانی که به سوی ما بازگردی، بی‌تردید در آن لحظه به رازهای عمیق دست خواهی یافت.

هوش مصنوعی: باید به قدری اشتیاق داشته باشی که حس کنی اینجا جایی برای جدایی نیست.

هوش مصنوعی: جدایی از تو در این جهان به معنای دوری است، اما در زندگی پس از مرگ، با چهره‌ی خدا دیدار خواهیم کرد.

هوش مصنوعی: در آن لحظه که زندگی به پایان می‌رسد، دیگر هیچ‌کس و هیچ‌چیز از من و تو نخواهد ماند و تنها من باقی می‌مانم.

هوش مصنوعی: در هیچ جایی از جهان، از من و ما خبری نمانده است، همه چیز در حضور تو خلاصه شده و به نور شبلی زینت یافته است.

هوش مصنوعی: یک ذات وجود دارد که برای فهمیدن آن، باید به ماهیت انسانی پی ببری.

هوش مصنوعی: تو ذات و باطن ما را به خوبی می‌شناسی، اما این‌که چگونه می‌توان روغن را در این ظرف تنگ جا داد، سوال دیگری است.

هوش مصنوعی: یکی وجود دارد که تمامی جلوه‌ها و ظاهرها، از آن نشئت می‌گیرد. برای شناختن این وجود، تو باید به ذات ما نگاه کنی.

هوش مصنوعی: وجودی دارم که فراتر از مکان است و از ویژگی‌های جاودان پاک و عالی برخوردار است.

هوش مصنوعی: همه پیامبران به اینجا آمدند و مشاهده کردند که در این مکان به خواسته‌های خود دست یافتند.

هوش مصنوعی: در این زمان، افرادی هستند که در دوستی و نزدیکی به یکدیگر به نوعی جاودانگی و ارتباط با خدا دست یافته‌اند.

هوش مصنوعی: در این زمان، همه افراد به گونه‌ای در هم گم شده‌اند که همچون قطره‌هایی از یک دریا هستند.

هوش مصنوعی: عاشقان و پیامبران وصال را تجربه کردند، اما من آن کسی را نشان می‌دهم که خواهان وصال ماست.

هوش مصنوعی: هر کسی که به ما وصل نیست، چون به او امید داریم، باید برای دیدار او جاودانه تلاش کنیم.

هوش مصنوعی: هر کس که به اینجا برسد، با چهره‌ای زیبا به سوی وجود من شتابان می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی که به عشق ما دچار شده، در این مکان به یگانگی و خلوص از ذات خود رسیده است.

هوش مصنوعی: در نهایت، او حقیقت واقعی خود را نشان خواهد داد، زمانی که از این دنیای مادی و طبیعی رخت بربندد.

هوش مصنوعی: وصالم به معنای پیوندی است که بر اساس دید و نگری جاودانه شکل گرفته است. این موضوعی است که در طول تاریخ، کتاب‌ها و نوشته‌های بسیاری درباره‌اش توضیح و تفسیر داده شده است.

هوش مصنوعی: اما به تو می‌گویم اینجا یک راز وجود دارد که پیش از مرگ، دوباره تو را نشان می‌دهم.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه دنیا را ترک کنم، مرا ببین و در این صورت ملاقات ما را تماشا کن.

هوش مصنوعی: در اینجا قصد دارم چیزی بگویم، اما هدفم این است که احساسات عاشقان را بیشتر روشن کنم.

هوش مصنوعی: عشق یعنی دانشی که به ما آگاهی می‌دهد و در عمق وجود ما وجود دارد، حتی اگر بیان نشود.

هوش مصنوعی: قبل از اینکه بمیرم، حقیقت عشق را درک کن و مرا ببین، و همه چیز را رها کن و درک کن.

هوش مصنوعی: به جز من، به کسی دیگر نگاه نکن در وجودت؛ زیرا تا زمانی که عالم و مکان وجود دارند، تنها من باعث سجود و فروتنی تو هستم.

هوش مصنوعی: این لحظه را از مکان خود بردار و پرده‌های قدیمی را بسوزان.

هوش مصنوعی: پس از پرده، زیبایی ما به وضوح دیده می‌شود و همه مردم جهان شاهد آن هستند.

هوش مصنوعی: زیبایی ما در پس پرده‌ای پنهان است، برای دیدن من، باید به آن پرده نگاه کنی که در آن، من به صورت ناپیدایی وجود دارم.

هوش مصنوعی: این بیت بیانگر این است که در پس پرده، وجود او با عظمت و نور الهی پر شده است و همه زبان‌ها در برابر این حقیقت خاموش و ناتوان هستند. در واقع، قدرت و جمال او به حدی است که هیچ کلامی نمی‌تواند آن را بیان کند.

هوش مصنوعی: عقل اگرچه توانایی بیان دارد، اما در دل اسرار ما راهی نیست.

هوش مصنوعی: اما در نهایت، همه چیز به اینجا می‌رسد و سرانجام کار به اینجا ختم می‌شود.

هوش مصنوعی: عشق حقیقی ما را خوب می‌شناسد و به سمت ما می‌آید و یقین را برای ما به ارمغان می‌آورد.

هوش مصنوعی: من در اینجا عاشق هستم و می‌دانم که همه از رازهای پنهان من آگاه هستند.

هوش مصنوعی: به طور قطع، عقل و منطق در اینجا به شکل و ظاهر چیزها توجه کردند، اما عشق تمام آن بنیاد و ساختار را نابود کرد.

هوش مصنوعی: عقل حقیقتاً در اینجا سکنی گزیده، در حالی که عشق آن مکان ویران شده را به تصرف خود درآورده است.

هوش مصنوعی: اگر به یقین و حقیقتی دست یابی که در جایی نادرست و ویرانه قرار دارد، چه بهره‌ای می‌توانی از آن ببری؟ در آن مکان که همه چیز بی‌فایده و خراب است، چه امیدی به آبادی و استفاده از آن حقیقت می‌توان داشت؟

هوش مصنوعی: اگر می‌توانی، در اینجا به دنبال گنجی پنهان باش که همانند کیمیا ارزشمند است.

هوش مصنوعی: حقیقت همانند کیمیا است که دیدار با روح و جان انسان را به ارمغان می‌آورد و نور و روشنایی روح‌ها از بازتاب آن حقیقت ناشی می‌شود.

هوش مصنوعی: تو اساس و پایه‌ی ارزش و گنج واقعی هستی، چون هر چیزی که بخواهی و خواستارت هستی، در دست توست.

هوش مصنوعی: تو همچون یک کیمیا در دل و جان هستی؛ بر چهره خود آرایشی بزن و جلوه‌ای از خودت به نمایش بگذار.

هوش مصنوعی: در درون خودت را بشناس و راستین‌ترین حقیقت وجودت را بروز بده، تا اینکه جسم‌مان با روحی پاک و روشن بیامیزد.

هوش مصنوعی: حقیقت این است که جز این نمی‌توان گفت که قلب از طلا هم باارزش‌تر است.

هوش مصنوعی: زمانی که حقیقت را به صورت واقعی ببینی، قلب تو که به توکل و اعتماد وابسته است، دیگر ناپیدا خواهد شد.

هوش مصنوعی: عشق باعث شده که جانم بی‌معنا شود و او تبدیل به وجود من شده است، اکنون که او هست، من دیگر وجود ندارم.

هوش مصنوعی: هیچ نشانه‌ای از شکوهمندی معشوق در اینجا وجود ندارد، زیرا این مکان محل ظهور زیبایی اوست.

هوش مصنوعی: یار هرگز از ما دور نمی‌شود، اما این رازها را از ما آشکار می‌کند.

هوش مصنوعی: در این بیت، شاعر به نوعی خود را با منصور حلاج، عارف و شهید مشهور، یکی می‌داند و می‌گوید که عشق و عشق ورزی او به منصور باعث شده تا در عمق وجودش، حس و حال او را تجربه کند. اشاره به عبارت "انا الحق" نیز نمایانگر اشتیاق به شناخت و تجربه حقیقتی عمیق‌تر است. به طور کلی، شاعر بیان می‌کند که او در عشقش به منصور، مانند او شده و درونش غرق در آن عشق است.

هوش مصنوعی: من در کل جهان، بخشی از آن هستم و این وجود من نمایانگر این واقعیت است.

هوش مصنوعی: در اینجا چهره‌ام نشان‌دهنده‌ خاکی بودن و زوال است، اما در واقع من در essence و وجود خود، پاک و خالص هستم.

هوش مصنوعی: در چهره‌ام نشانه‌هایی از وجود یک شخصیت بزرگ و پرحجم وجود دارد.

هوش مصنوعی: در اینجا لازم بود تا به وضوح وجود نقش بی‌بدیل و بی‌مانند در ماموریت هفت افق را بیان کنیم.

هوش مصنوعی: زمانی که ما در عشق خود به حقیقت دست پیدا کنیم، تمام این زیبایی‌ها را به نمایش می‌گذاریم.

هوش مصنوعی: زیبایی ما در حقیقت انسان است که در درونش نهفته است و این مردم از این راز باخبر نیستند.

هوش مصنوعی: وقتی نادان‌ها در اطراف ما هستند و ما به حقیقت و دانش خود واقفیم، در واقع به نوعی از اتصال و اتحاد با خود و حقیقت‌مان دست یافته‌ایم.

هوش مصنوعی: عشق واقعی به حدی عمیق است که وقتی آن را تجربه کنیم، حتی مکان‌ها و فضاهای متعارف نیز تغییر ماهیت می‌دهند و به جایی نامشخص تبدیل می‌شوند.

هوش مصنوعی: زمانی که پرده را از چهره‌مان کنار بزنیم، آنچه را که می‌خواهیم، به وضوح می‌بینیم.

هوش مصنوعی: من به همه نشان می‌دهم که چگونه پاسخ اینجا را با دیگران در میان بگذارم و دوباره اینجا به آن اشاره کنم.

هوش مصنوعی: من به همه نشان می‌دهم که چه کسی هستم، اما هیچ‌کس نمی‌تواند حقیقت وجود مرا درک کند.

هوش مصنوعی: حقیقت عشق ما این است که وقتی به روشنی این کلام نگاه می‌کنیم، به درک آن می‌رسیم.

هوش مصنوعی: من در شکل ظاهری خود به وضوح موجودیت دارم، اما عشق در عمق وجودم قابل تفسیر و بیان است.

هوش مصنوعی: این بیت اشاره دارد به اینکه هر چند بیان‌ها و ظواهر مختلفی وجود دارد، در اصل همه‌ی آن‌ها به یک حقیقت واحد اشاره دارند و از یک نقطه آغاز می‌شوند.

هوش مصنوعی: به خاطر عشق خود، در این مکان به وضوح نمایان شدم و به واسطه‌ی این عشق، در اینجا به یکتایی و فردیت دست یافتم.

هوش مصنوعی: عشق من به این شکل بود که به وضوح در وجود ما، از قبل قابل پیش‌بینی بود.

هوش مصنوعی: وقتی که درون خود حقیقت را می‌بینم، احساس می‌کنم که حقیقت را یافته‌ام و به آن اعتراف می‌کنم.

هوش مصنوعی: من از روی سرور و شوری خاص خودم به حقیقت می‌زنم، نه مانند دیگران که به پرستش مجسمه‌ها مشغولند.

هوش مصنوعی: محبوب ما شکل و ظاهر دارد و دل ما در فدای اوست؛ جان ما به واسطه او زنده است و در باقی‌ماندن اوست.

هوش مصنوعی: بت ما تجسم و سخن است؛ هر دو یکی هستند و یکی در جستجوی دیگری.

هوش مصنوعی: در آغاز کار، چنین اتفاقی افتاد که ناگهان اینجا دگرگون شد.

هوش مصنوعی: در نهایت، همانطور که در ابتدا خواستم، زمانی که به سوی آنها بروم، به دنبال آن می‌روم.

هوش مصنوعی: وقتی عشقم بی حد و مرز خود را به نمایش می‌گذارد، در سوی خود، آن را گم کرده‌ام.

هوش مصنوعی: من هیچ کم و کاستی نمی‌بینم؛ حقیقت برای من کاملاً روشن و آشکار است.

هوش مصنوعی: اگر بخواهم تمام اجزا و ذرات را نشان دهم، خود را محو می‌کنم و همه ویژگی‌ها را به نمایش می‌گذارم.

هوش مصنوعی: اما وقتی قلم را به حرکت درآوردم، حقیقتی را نوشتم که خودم را در آن یافتم و آن حقیقت را خود نامیدم.

هوش مصنوعی: وقتی که حقیقت وجودم را به نمایش گذاشتم، تمام اسرار پنهانم آشکار شد.

هوش مصنوعی: من خود عشق هستم و اینجا حضور دارم، ای شیخ، من به تو گفتم که من جوهر اصلی هستم.

هوش مصنوعی: من به واقعیت این معنا در اینجا رسیده‌ام، مانند شبلی که وقتی توفیق یافت، از آن بهره‌مند شد.

هوش مصنوعی: او وقتی که صاحب اسرار را دید، از حرف زدن بازماند و زبانش بند آمد.

هوش مصنوعی: وقتی او را که دارای علم و دانش دینی و بیان روشن است دید، زبانش بند آمد و خود را ناتوان از بیان احساساتش یافت.

هوش مصنوعی: در پیوستگی عشق، روح و دل به یکدیگر پیوسته‌اند و در این حالت، همچون قطره‌ای در دریای وسیع غرق شده‌اند.

هوش مصنوعی: در این موضوع شگفت‌انگیز، آن سالخورده نمی‌تواند در این رازهای تدبیر و توطئه جا بگیرد.

هوش مصنوعی: از همان ابتدا او فردی با درک عمیق و رازآلود بود، اما باورش به واقعیت و حقیقت با احترام و ارادت همراه شد.

هوش مصنوعی: منصور به قدری در بیان و توضیح عواطف و احساساتش مستعد و قوی بود که عشق‌ورزان از شنیدن حرف‌های او به شور و فریاد افتاده بودند.

هوش مصنوعی: تو مانند منصور هستی و با تو همه چیز روشن است و در این معنا همگان می‌توانند به عطار دسترسی داشته باشند.

هوش مصنوعی: تو در علم و دانش به اندازه‌ای نیستی که بتوانی به مانند منصور عمل کنی و در حیرت مانند شبلی بمانی.

هوش مصنوعی: همه موجودات در حال گفتگو هستند و جان و دل انسان‌ها به دنباله‌ی حقیقت و عشق می‌گردند.