هوش مصنوعی: محمود با چنگال‌های قوی‌اش به راهی که باز شده بود برمی‌گشت، گویی از شکار برگشته است.

هوش مصنوعی: یک خیمه در مسیر گشوده شد و شکاری را بر روی آتش قرار دادند.

هوش مصنوعی: یک بره در حال مشاهده یک پیرمرد شاه بوده که به سختی بار سنگینی از هیزم را به دوش دارد و از ناتوانی او آگاه شده است.

هوش مصنوعی: محمود برای او پیش رفت و از روی رحم و محبت به او گفت که این مقدار هیزم را چند قیمت می‌فروشی؟

هوش مصنوعی: آن پیر که در حال عبور بود، نمی‌دانست که فردی که هیزم را می‌فروشد، محمود نام دارد.

هوش مصنوعی: پیرمرد زبان به سخن باز کرد و گفت: ای امیر، من اینجا هستم که برای تو شراب بفروشم، حتی اگر فقط دو جوجه برایش بپردازی.

قراضه: ریزه های زر و سیم و جز آن که وقت تراشیدن برافتد

هوش مصنوعی: شاه به آن شخص اجازه داد و به نزد پیرمرد رفت. سپس یک تکه کوچک طلا یا نقره را بر کف دست او گذاشت.

هوش مصنوعی: به او گفت: این دو جو طلا است، ای پیر. اگر بخواهی، از من بگیر و ببر.

سختن: کشیدن و وزن کردن و سنجیدن

هوش مصنوعی: او یک تکه فلزی کوچک به او داد و گفت: ببین، آیا این دو جو هنوز باقی مانده است؟

هوش مصنوعی: او پاسخ داد که اگر چیز زیادی باشد، می‌توان دانست که انسان در برابر عادت‌های ناآشنا توانایی کمتری خواهد داشت.

هوش مصنوعی: دیگری آمد و گفت: چرا او چنین گفته است که این هم از آن یکی بیشتر است؟

هوش مصنوعی: به این ترتیب هرکسی به او چیزی می‌داد، ولی او فهمید که این مبلغ کافی نیست و بیش از آن نیاز دارد.

هوش مصنوعی: در نهایت، همه چیز را پرداخت کرد و دلش را از آن گرفت و بر گردن پیرمرد انداخت.

صُرّه: کیسه زر، همیان

هوش مصنوعی: دو مقداری که در دست داری را سریعاً به خزانه‌دار سلطان برسان. باقی‌مانده آن را هم در زمان مناسب تحویل بده.

هوش مصنوعی: آیا آن روزگار قدیم فراموش شده که پیر دانا و باتجربه از بزرگی می‌خواست تا رنج و زحماتی که کشیده بود را فراموش کند و با ناز و نعمت به زندگی ادامه دهد؟

هوش مصنوعی: وقتی روز دیگری فرا رسید، شاه دوباره بر تخت نشسته و آن پیرمرد نالان و بدبخت به درگاه آمد.

هوش مصنوعی: زمانی که شاه را دید، دلش به دام عشق او گرفتار شد و از شدت هیبت او، تنش به لرزه افتاد.

دینه: دیروز. روز گذشته

هوش مصنوعی: وقتی شاه را دید، گفت به او راه بدهید و یک صندلی جلو صف بگذارید.

هوش مصنوعی: نهایت داستان را نقل کن و بگو که ای پیر، چه عمل‌هایی انجام داده‌ای، همه چیز را برای من توضیح بده.

هوش مصنوعی: او به شاه دلفروز می‌گوید که من دیروقت تا صبح خواب بودم و اکنون گرسنه هستم.

هوش مصنوعی: او پرسید چرا، و طرف مقابل پاسخ داد که در آن مسیر هیچ معامله‌ای با من نکردی.

هوش مصنوعی: چرا فکر می‌کردی که من خویش تو هستم، در حالی که دیشب مرا گرسنه تنها گذاشتی؟

هوش مصنوعی: شهش به تو می‌گوید که برو و آن زر (طلا) را نگه‌دار، زیرا آن تنها متعلق به توست و لازم نیست که آن را در یک بار خرج کنی.

هوش مصنوعی: پیر شروع به صحبت کرد و به شاه گفت: اگر به من آن طلا را می‌دادی، به روشی دیگر عمل می‌کردم.

هوش مصنوعی: چرا دیوانگی‌های آن زمان را در اختیارم نگذاشتی؟ می‌توانستی یک لیوان از آن را بر دستم بگذاری.

هوش مصنوعی: او به من گفت که وقتی مرا می‌خواندی، نمی‌دانستی که من چه مقام و سلطنتی دارم ای پیرمرد.

هوش مصنوعی: آرزوهایم به گونه‌ای تغییر کرده که احساس می‌کنم مانند شاهی در جهان هستم و تو باید این تغییرات را بشناسی.

هوش مصنوعی: وقتی از مقام سلطنت من مطلع شدی، برای هر نیازی که داری به مانند یک پادشاه رفتار کن.

هوش مصنوعی: ای عزیز، تو در این مسیر همانند پیر هیزم کش هستی و نور حقیقت، چو پادشاهی بزرگ و والا است.

هوش مصنوعی: تو در زندگی هر لحظه از حق و حقیقت بهره‌برداری می‌کنی، مثل اینکه هر بار یک تکه کوچک از یک سرمایه را به دست می‌آوری.

هوش مصنوعی: وقتی فردا به زندگی ابدی دست یابی، در مقابل تخت قدرت، آن چیز گرانبها را نیز به دست خواهی آورد.

هوش مصنوعی: هزاران سال ارزش این عمر گرانبها به اندازه یک لحظه نمی‌رسد، اگر این را نفهمی، نشان از نادانی توست.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی لحظه‌ای را که بر باد رفته است، به جا بیاوری، نسبت به آن زمان بسیار زیاد و طولانی احساس می‌کنی و در واقع آن لحظه به‌اندازه یک تار مو هم ارزش ندارد.

هوش مصنوعی: اگر آنجا خسته شوی، یک لحظه این را درک می‌کنی که شادی و لذت زندگی جاودانی را پیدا خواهی کرد.

هوش مصنوعی: اگر در چنگ زمان گرفتار شوی، نباید در جا بمانی و باید به پیش بروی.