هوش مصنوعی: آیا ممکن بود یک روز یوسف خوب را ببینی که زلیخا بر زمین نشسته است؟

هوش مصنوعی: دنیا از دید او پنهان شده، اما چشم انسان خاکی، همچنان به دنیای مادی وابسته است.

هوش مصنوعی: به انواع مشکلات و فقر مبتلا شده‌ام، و از همه چیز دورافتاده‌ام و احساس تنهایی می‌کنم.

هوش مصنوعی: هر لحظه، صد بار حسرت می‌خورم بر غم یوسف که از غم یوسف بیشتر شده است.

هوش مصنوعی: بره‌ای نشسته است، مانند کسی که امیدوار است و به خاکی که از زیر پاهایش بر می‌خیزد، نگاهی می‌کند.

هوش مصنوعی: تا بوی عبای آن پادشاه به مشام برسد، اگر حتی گرد و غباری هم وجود داشته باشد، از آنجا برمی‌خیزد.

هوش مصنوعی: وقتی یوسف او را دید، گفت: خدایا، از این پیرمرد نابینا چه می‌خواهی؟

هوش مصنوعی: چرا او را با کم و کاستی مواجه کنی، در حالی که او خواستار نام نیک پیامبری است؟

هوش مصنوعی: جبرئیل وارد شد و گفت، زمانی که ما او را از مسیر بر نخواهیم داشت.

هوش مصنوعی: کسی که ما را دوست دارد، در دلش عالمی از محبت و دوستی جای داده است.

هوش مصنوعی: اگر او با تو دوستی دارد، پس من هم به خاطر تو به او دوستی دارم.

هوش مصنوعی: کی به تو گفت که مرگ گل در باغ سبب نابودی دوستان می‌شود؟ آیا این چنین است که مرگ یک دوست، به دیگر دوستان آسیب می‌زند؟

هوش مصنوعی: اگر عمری را صرف کنم تا به عشق تو بگذرانم، می‌توانم خود را جوان و شاداب برای تو نشان دهم.

هوش مصنوعی: وقتی او جان باارزش خود را به تو بخشید، دلیلش چیست؟ باید تو هم به او بدهی!

هوش مصنوعی: وقتی او به یوسف ما مهربان است، پس چه کسی می‌تواند در دل کینه‌ای از او داشته باشد یا به او آسیب برساند؟

هوش مصنوعی: اگرچه چشمانش در عشق تو آزار دیده‌اند، اما اشک‌هایش نشانه‌هایی از این عشق هستند.

هوش مصنوعی: این عاشق در کنار خود شواهدی دارد که هر روز بر جذابیت و رونق او افزوده می‌شود.

هوش مصنوعی: اگر به عمق ایثار و فداکاری عاشقان پی ببری، نشانه‌هایی از عشق و محبت واقعی را خواهی یافت.

هوش مصنوعی: اگر فدای جان دادن بی‌فایده است، پس هیچ نفعی از صحبت کردن و صحبت‌های تو نخواهد بود.

هوش مصنوعی: اگر کسی با جان خود بر تو بپاشد، اعلام می‌کند که تو را از بی‌خیالی و بی‌پروایی آزاد می‌سازد.