هوش مصنوعی: به‌راستی گفته شد که ما نماینده یا نشانه‌ای از عالم و معرفت هستیم. از دوستان خود خواهش می‌کنیم که ما را معرفی کنند.

هوش مصنوعی: تا زمانی که چشمانم به او روشن شود، دل‌تنگی‌ام از آرزویش را حس می‌کنم.

هوش مصنوعی: پیام آمده که ما کسانی هستیم که آشنا به درد و رنجیم و در این وادی، مردی صادق وجود دارد.

هوش مصنوعی: او از افراد خاص و نزدیک به ماست و در تمام روز و شب، روش و رفتار او در مسیر ما قابل مشاهده است.

هوش مصنوعی: کلیم به راه افتاد تا آن مرد را که تمام وقت در کارش غرق شده بود، ببیند.

هوش مصنوعی: نیم‌خشتی زیر سرم گذاشته‌ام تا به راحتی بر روی آن بخوابم و در حالی که زانوهایم را جمع کرده‌ام، خودش را در این حال به من نزدیک کند.

هوش مصنوعی: هزاران حشره مانند مور و زنبور و مگس از جلو و عقب به دور او جمع شده‌اند.

هوش مصنوعی: موسی به او سلام کرد و گفت: وقتی که تو به چیزی میل داری، در خواسته‌ات تلاش کن.

هوش مصنوعی: به او گفت: ای پیامبر خدا، سریع باش و از کوزه‌ات به من جرعه‌ای آب بده.

هوش مصنوعی: مانند موسی که برای گرفتن کوزه آب حرکت کرد، در یک لحظه جان تشنه‌اش از تن جدا شد.

هوش مصنوعی: موسی وقتی آب را به نزدیک خودش آورد، مرده‌ای را که پاک بود روی زمین مشاهده کرد.

هوش مصنوعی: حضرت موسی، که به خداوند نزدیک بود، از وضعیت موجود شگفت‌زده شد و تصمیم گرفت که برآید و کاری انجام دهد تا درستی و راستی را به وجود آورد.

هوش مصنوعی: پس از بازگشت، شیر احساس گرسنگی می‌کند و دلش به خاطر گرسنگی‌اش به شدت در حال ناز و نازی است. در نهایت، او شکم خود را پر کرده و سیر شده است.

هوش مصنوعی: دل موسی به شدت از دردها و رنج‌ها به جوش آمد و این احساس، باعث شد که درد او بیشتر شود و عمیق‌تر گردد.

هوش مصنوعی: زبان آغاز به صحبت کرد و گفت: ای کسی که رازها را می‌دانی، تو گلی را با ناز و زیبایی پرورش داده‌ای.

هوش مصنوعی: در کجا می‌توان نشانه‌ای از این قدرت شناخت یافت، در حالی که راز تو نه دل آن را درک کرده و نه جان توانسته است به آن دست یابد؟

هوش مصنوعی: جواب این درخواست به گوش دل رسید که هر بار که ما چیزی به او دادیم، او نیز به ما پاسخ داد.

هوش مصنوعی: بهتر است که هر بار که این بار به دست ما می‌افتد، آب بر دل کسی که از این اتفاق ناراحت می‌شود، ریخته نشود.

هوش مصنوعی: او چطور می‌تواند در میانه دست‌ها لباس ما را با خود بیاورد، در حالی که ما خود بدن او را پوشانده‌ایم؟

هوش مصنوعی: حالا که واسطه‌ای در میان است و به چشم می‌آید، چرا به دیگران توجه کرده است؟

هوش مصنوعی: وقتی که او از وجود ما عزیزانی را دید، دیگر چرا باید از غیر ما چیزی می‌خواست؟

هوش مصنوعی: وقتی که پای دیگری وارد وسط شد، از میان او موقعیت جاودانه‌مان را گرفتیم.

هوش مصنوعی: اما تا زمانی که حساب و کتاب آن پلاس و خشت پاره روشن نشود، وضعیت مشخص نخواهد شد.

هوش مصنوعی: اگرچه ما از نظر مقام و عزت کوچک و بی‌اهمیت به نظر بیاییم، اما اگر بویی از وجود ما به مشام کسی برسد، نشان‌دهنده‌ای از ارزش و عظمت ماست.

هوش مصنوعی: عزیزم، نمی‌توان به سادگی با او صحبت کرد، گفتگو با او نیازمند احساسات عمیق و واقعی است.

هوش مصنوعی: وقتی که با او صحبت می‌کنم، گویی که در عمق جان و دل قرار دارم، در آن لحظه مشکلات دنیا برایم مهم نیستند.

هوش مصنوعی: اگر کسی نتواند بر جان خود تسلط پیدا کند، نمی‌تواند به دیگری به خاطر مردانگی‌اش الگویی ارائه کند.

هوش مصنوعی: آسمان را در صف مردان شمرده نگیرد، چرا که اینجا زنی سالخورده وجود دارد که به دور خود می‌چرخد.

هوش مصنوعی: برای هر چیزی که به آن وابسته‌ای، صد پیوند وجود دارد. حالا به فکر پیوند اصلی‌ات باش که چند بار بیشتر است.

هوش مصنوعی: وقتی در این دنیا این همه مشکلات و چالش‌ها وجود دارد، چطور می‌توانی در دنیای بزرگ‌تر بی‌خیال باشی و معطل بمانی؟

هوش مصنوعی: وقتی که زنجیرها بر پای تو سنگینی کند، چگونه می‌توانی در آسمان‌ها پرواز کنی؟

هوش مصنوعی: زمانی که محبت و عشق تو بر دل جمعی از وفاداران و دوستان تو فرود آید، چه نیازی به نگهبانی و تدبیر در مورد زندگی و وجود تو خواهد بود؟

هوش مصنوعی: کجا امکان دارد که موجودی که از خاک ساخته شده، در جایی که تقدس و پاکی حکم‌فرماست، در کنار فرشتگان نوشته‌بردار قرار گیرد؟

هوش مصنوعی: زیبایی خاصی وجود دارد که برای بزرگان مجاز است، پس چه جای شگفتی که این زیبایی برای ساکنان جاهای ناپسند نیز به حساب می‌آید.

هوش مصنوعی: هر کسی به مقام و راز و رمزی که در زندگی وجود دارد، دسترسی پیدا نمی‌کند و همه نمی‌توانند به آن مرحله برسند.

هوش مصنوعی: در دنیا افرادی زیادی وجود دارند که به زندگی و روح‌های مختلفی می‌رسند، اما فقط یک روح می‌تواند به عمق این راز پی ببرد.