هوش مصنوعی: در یک محفل شاد و دلنشین که پر از افراد شاداب و خوشحال است، به نظر می‌رسد که همه چیز در حال جشن و سرمستی است، اما در واقع هیچ‌چیز به صورت واقعی وجود ندارد و همه چیز در حالتی از فریب و زوال است.

هوش مصنوعی: همه در آب تاریکی غرق شده‌اند و دست‌ها در ناامیدی و کفر بلند شده است.

هوش مصنوعی: همه از نگرانی‌های گذشته و آینده رهایی یافته‌اند و از حالت بیداری و مستی آزاد هستند.

هوش مصنوعی: اگر پیر ما به آن گروه بیفتد، لباس پاره‌اش را چاک می‌زند و کمربند خود را محکم می‌بندد.

هوش مصنوعی: او یقینی و مطمئن شد که کارش به درستی پیش می‌رود و از وضعیت فقر و تنگدستی خارج می‌شود، اما ناگهان این وضعیت از هم پاشید و توبه‌اش شکسته شد.

هوش مصنوعی: سیاهی که در همه جا وجود داشت، بر جان او نازل شد و در آنجا اقامت گزید.

هوش مصنوعی: آن سیاهی که نماد وجود اوست، چهره‌اش را پوشانده و باعث شده تا به کفر و عدم ایمان بپیوندد.

هوش مصنوعی: همانند آبی که از چشمه خضر در تاریکی فرو افتاده، اکنون او از مردم جدا شده و مردم نیز از او فاصله گرفته‌اند.

هوش مصنوعی: دل عطار پر از درد و غم شد و این حق اوست که ناگهان از درونش دیوانه‌وار احساسی مانند تیر پرتاب شود.