هوش مصنوعی: گاهی با یک ناز و کرشمه، دل مرا از من می‌گیری و گاهی هم با یک نگاه، جانم را از تنم جدا می‌کنی.

هوش مصنوعی: ننگی به تو نمی‌چسبد که هیچ کس را نباید به سادگی و بدون دلیل، هم قلب و هم جانش را بربایی.

هوش مصنوعی: وقتی که چهره‌ات را از تابش آفتاب دور کنی، عقل را کنار می‌گذاری و بصیرت را از دست می‌دهی.

هوش مصنوعی: زمانی که سر زلف تو سرکشی کند، به اندازه‌ای قدرت دارد که می‌تواند هزار سر را به صبح بیاندازد.

هوش مصنوعی: به خاطر کینه‌ای که داری، با نگاه تند و تیزت مانند نیزه حمله می‌کنی، تا او را که چون مه قمر زیباست و با لبخندش تو را جذب می‌کند، از آن خود کنی.

هوش مصنوعی: اگر بخواهی به خودت خوب نگاه کنی، می‌بینی که با لبخند شیرینت می‌توانی دل‌ها را شاد کنی و محبت را به دیگران هدیه بدهی.

هوش مصنوعی: به سمتی می‌روی که از من دور شده‌ای و من در حال حاضر به وضوح نمی‌توانم کسی را در کنار خود ببینم که به من کمک کند یا مرا نجات دهد.

هوش مصنوعی: به جای اینکه با نگاه محبت‌آمیز به من بنگری، بهتر است به این فکر کنی که من چه کارهایی کرده‌ام که ریاکارانه رفتار کرده‌ام.

هوش مصنوعی: اگر تو هزار دل را بربایی، باز هم به روزی سیر نخواهی شد و دوباره کسی دیگر نیز از تو بهره خواهد برد.

هوش مصنوعی: وقتی نمی‌توانی از دلربایی عاشقان چشم پوشی کنی، سعی کن که بیشتر آن را جذب کنی.

هوش مصنوعی: اگر تو به عشق او همیشه زنده بمانی، حتی اگر یک دانه شکر هم از لب او بربایی، تا ابد زنده خواهی بود.