هوش مصنوعی: ای جان و زندگی، تو در این جهان بسیار نادر هستی و اگر به همین شکل بمانی، جان و دل من دیگر برایم نخواهد ماند.

هوش مصنوعی: ای شاه خوبروی، تو بهترین و برجسته‌ترین هستی. اکنون باید خراج زیبایی را از ملک کامیابی دریافت کنی.

هوش مصنوعی: از نگاه نیمه مست تو، جهانی پر از فتنه و آشوب شد. این شگفتی چه نوع فتنه‌ای را به همراه دارد!

هوش مصنوعی: اگر تو اقرار نکرده‌ای که بعد از این دیگر هیچ‌گونه مشکلی به وجود نخواهم آورد، پس موهایت را هم نریز و به خاطر خودت، اگر می‌خواهی دردسر ایجاد کنی.

هوش مصنوعی: وقتی که آب حیات را دیدی، مانند آتش شیدا شدی و از دنیا به خاطر شرم در یک کناری پنهان شدی.

هوش مصنوعی: هر لحظه‌ای که لب‌های تو زندگی تازه‌ای به من می‌دهند، هیچ‌کس به این عمر طولانی در آب حیات توجهی نمی‌کند.

هوش مصنوعی: هرچند با دلخوری و تلخی از من جدا شدی و جان من را دچار رنج کردی، اما همچنان در دل من، عواطف شیرین‌تری وجود دارد.

هوش مصنوعی: وقتی که در وجودم احساسات تند و عمیقی دارم، طعم شیرینی را از تو حس می‌کنم. ممکن است که اگر به عمق رنج و تلخی‌ام بیافزایید، باز هم به آن شیرینی پی ببریم.

هوش مصنوعی: عطار به خاطر غم تو سال‌ها زحمت کشید، اگر تو بخواهی می‌توانی به من که مورد ستم قرار گرفته‌ام، لطف کنی.