هوش مصنوعی: ای ساقی، لحظه‌ای در میخانه عشق بمان که عقل را به حاشیه ببرد و بی‌خودش کند.

هوش مصنوعی: این بیت به ما می‌گوید که از گفتار‌های پر شبهه و مغرورانه بگذر و توجه کمتری به آن‌ها داشته باش. زیرا زمان زیادی از عمر ما گذشته و باید به مسائل مهم‌تر و واقعی‌تر بپردازیم.

هوش مصنوعی: دردی در دل دارم که دیگر نمی‌توانم به عهد خود وفا کنم، تا کی باید به خاطر نفاق و دو رویی و ریاکاری خودم را عذاب بدهم؟

هوش مصنوعی: ما زشتی وجود پارسایان را به دلیل ریاکاری و ظاهرنمایی آن‌ها متوجه می‌شویم.

هوش مصنوعی: ای ساقی، جانم را به خاطر بیاور و جام شراب را برایم بیاور. امروز تو می‌توانی دست عاشقان را بگیری و به آنها کمک کنی.

هوش مصنوعی: تا زمانی که از خود رهایی یابیم و به نوعی فنا شویم، تا همیشه در جاودانگی باقی بمانیم.

هوش مصنوعی: ما به خاطر عطر تو همه جا را ترک کردیم، در حالی که خود تو نه بالایی داری و نه از جایی دیگر آمدی.

هوش مصنوعی: هیچ‌کس به مقام و منزلت تو نمی‌رسد، زیرا تو خود در تمامیت خود، برتری و کمالی خاص داری.

هوش مصنوعی: بسیاری از عاشقان به خاطر عشق تو جان خود را در آتش عشق سوزاندند.

هوش مصنوعی: به دیگران چهره‌ات را نشان بده، چرا که خودت گفته‌ای باید به صفات نیکو آراسته شویم.

هوش مصنوعی: به عطار بگو که امروز در جستجوی معنا و مفهوم، پژوهشگری در بالاترین مرتبه وجود دارد.