هوش مصنوعی: پروانه‌ای در شب به خاطر بی‌تابی‌اش به سمت چیزی که می‌خواست بیرون آمده است.

هوش مصنوعی: شمع از خودش پرسید که تا چه زمانی باید برای دیگری بسوزد و به وضعیتی ذلت‌بار ادامه دهد.

هوش مصنوعی: شمعی که بدون سر و مدلی است، در حال پاسخ دادن است و تو از این موضوع بی‌خبری.

هوش مصنوعی: به آتش نزدیک نشوید، زیرا که اگر در آن گرفتار شوید، درد و رنجی خواهید داشت.

هوش مصنوعی: تو به‌سرعت از غم و اندوه رهایی یافتی و این باعث شد که در یک لحظه احساس آرامش کنی.

هوش مصنوعی: من از شب تا صبح در حال گریه و سوز و گداز هستم و به شدت ناراحتم.

هوش مصنوعی: گاهی می‌خندم، اما این خنده فقط ظاهر است و در درونم غم و اندوه موج می‌زند. گاهی هم به شدت روحیه‌ام خراب است و اشک‌هایم سرازیر می‌شود.

هوش مصنوعی: می‌گویند اگر با شادی و خوشحالی زندگی کنی، می‌توانی به بهترین چیزها دست پیدا کنی و موفقیت‌ها را به دست آوری.

هوش مصنوعی: هر لحظه بر سر من می‌نهد و می‌گوید که چرا اینگونه غمگین و پژمرده‌ای؟

هوش مصنوعی: شمعی دیگر وجود دارد که در دنیای پنهان است؛ نه روشنایی دارد و نه تاریکی.

هوش مصنوعی: من همچون پروانه‌ای هستم که از شدت عشق و محبت، به سوز و گداز افتاده‌ام و حال و روزم به شدت دلتنگ و غمگین است.

هوش مصنوعی: من به خاطر او می‌سوزم و تو به خاطر من. این نشانه‌ای از عشق و محبت ماست.

هوش مصنوعی: چرا به من خُرده می‌گیری وقتی خودم هم در آتش اشتیاق و ناراحتی می‌سوزم؟

هوش مصنوعی: اگر آن شمع از عالم غیب نورافشانی کند، پروانه‌های زیادی برای شکار آن به سمتش خواهند آمد.

هوش مصنوعی: تا زمانی که نشان عطار وجود دارد، باید صبر کرد و در انتظار بود؛ مانند شمعی که به آرامی در حال سوختن است.